十日不相见,有若藏秋扇。一日即相见,当春流雪片。
古剑在匣中,时时划飞电。缓急正相需,艰危久自战。
笑彼夭冶子,徒为人所羡。山泽有时移,容华能不变。
积金在铛冶,可以当百鍊。
俯掬清泉漱齿牙,仰看白日照山花。
山中閒趣谁能会,更过僧房话午茶。
剑津徐处士,湖海尽知名。
术造勾庚妙,书研遁甲精。
寒斋留尔人,别驿若为情。
定赴秋风约,西湖酒重倾。
小玉栏杆月半掐,嫩绿池塘春几家。鸟啼芳树丫,燕衔黄柳花。
小玉栏杆月半掐,
嫩绿池塘春几家。
鸟啼芳树丫,
燕衔黄柳花。
南禽无侣似相依,锦翅双双傍马飞。孤竹庙前啼暮雨,
汨罗祠畔吊残晖。秦人只解歌为曲,越女空能画作衣。
懊恼泽家非有恨,年年长忆凤城归。
年年春日异乡悲,杜曲黄莺(yīng)可得知。
更被夕阳江岸上,断肠烟柳一丝丝。
我长年在外,每年一到春天的时候,独自在他乡不胜悲伤,坐在树下饮酒,那树上的黄莺也应该了解我思乡的心情吧。被夕阳江岸上,断肠烟柳一丝丝。看到江岸渐落的残阳,就仿佛心肠被撕扯成片片柳叶。
被夕阳江岸上,断肠烟柳一丝丝。岸上:席本作“上岸”。
宕子久行役,辽西戍未还。佳人怨遥夜,清泪浥朱颜。
藓晦兰闺寂,尘昏宝鉴闲。相思不相见,明月下关山。
几年诗酒滞江干,水积云重思万端。
今日南方惆怅尽,乐游原上见长安。
寄语临邛守,相望万里情。
有来诗句好,足验教条清。
好古从时讪,为邦已政成。
无寻子虚赋,忠厚诏诸生。