仙翁去醉碧桃春,鹤背风吹万里身。
洞裹棋高饶岁子,瓢中诗好寄何人。
三峰紫翠浮亡屐,五岳烟霞染葛巾。
归日定知能缩地,莫教青竹化龙鳞。
露华洗天天随水,烛光烧云半空紫。
西施夜醉芙蓉洲,金丝玉簧咽清秋。
声鼓鞭月行春雷,洞房花梦酣不迦。
宫中夜夜啼栖鸟,美人日日歌吴歈。
吴王国破歌声绝,鬼火青荧生碧血。
千年环仲耕狐兔,鸟术纸钱挂枯树。
髑髅无语满眼泥,曾见吴王歌舞时。
乌夜啼,啼为谁。
身前欢乐身后悲,空留瑟怨傅相思。
乌夜啼,啼别离。
屡失游春约,天公未肯晴。窗昏且废读,屋漏何能宁。
草活头争出,花颓力不胜。楼前声淅沥,安得客同听。
爱尔山城隐,柴门对县衙。
酒资千亩苎,生计一园瓜。
雨步荷巾湿,风吟席帽斜。
时时扶短杖,看竹到东家。
电阔照潺潺,惊流往复还。远声如有洞,迷色似无山。利物乾坤内,并风竹树间。静思来朔漠,愁望满柴关。迸湿消尘虑,吹风触疾颜。谁知草茅径,沾此尚虚闲。
平时语我密须移,我是商丘内不欺。时节因缘翻异论,助他笑我见阿弥。
日永行人渐困,路长饥马频嘶。
惊起一双白鹭,背人飞向前溪。
泉南南蒲是南溟,瘴雾熏人不用醒。
想对文书搔首罢,刺桐花下学兰亭。
莫把白头吟,来调绿绮琴。蜀客当年聘私室,两情总向琴中得。
谁信黄金买赋时,已是青蛾辞宠日。兔丝春来托女萝,雪霜未至尚缠柯。
若个人心如草木,不到白头妾遭逐。妾有嫁时绿玉簪,时时插髻悦君心。
一朝坠地双股折,恰似君心中道绝。我簪纵折犹共藏,君心一绝去他乡。
长门春寂寂,宫漏夜迟迟。明月流珠户,轻风开绣帷。
昔承恩宠处,犹想梦来时。不见金銮幸,惟应玉箸垂。
灯花明又暗,佳期杳难期。