尘土能污人,有如衣匪浣。驱车出闉阇,纵目尽江汉。
渔舟泛青云,潇洒雁为伴。芦花如飞雪,时逐风散漫。
可怜独清人,憔悴行泽畔。
我行欲从车,好风苦相招。谓言困行役,厌此道路遥。
骎骎四骆马,终日在岧峣。簿书更追随,精耗发欲焦。
乃复汎柏舟,锦幔兰为桡。是时春始和,暖风秀兰苕。
彼柳已青青,彼桃已夭夭。王事敢不修,我行歌且谣。
彼不知之者,谓我士也骄。不知非所知,我兹以逍遥。
鸟路欹倾不可登,攀缘直上最高层。
阴崖老树春无叶,古窦寒泉夏作冰。
斜抱江流萦翠带,乱山分脉走瓜藤。
云根细纪当年事,太守曾来访隐僧。
桑叶葳蕤柘叶低,东风烟雨暗苕溪。一春光景如閒过,水漫危桥草上堤。
薄薄酒,胜茶汤。刳麝脐,为有香。断尾山鸡避文章,直木先伐甘井竭,谁将列鼎移黄粱。
扬雄草玄反嘲白,曲糵宁非井丹食。却念牛衣儿女心,王郎漫致回天力。
五湖归去弄烟月,伏剑成名空玉雪。饮薄酒,醉后纷纷亦何有。
莫厌薄酒薄,莫恶丑妇丑。君不见王寻百万驱虎豹,千兵扫荡同拉朽。
又不见高堂笙歌午夜饮,明日哭声喧正寝。莫厌薄酒薄,到头一醉亦足乐。
莫恶丑妇丑,携子弄孙同白首。高飞远走固亦乐,莫救眼前忘时后。
双双小叶衬花房,只斗花房不斗双。拾得不教同伴见,袖中拈出一齐降。
谁遣西来负岳云,自由归去竟何因。山龛薜荔应残雪,
江寺玫瑰又度春。早岁便师无学士,临年却作有为人。
何妨夜醮时相忆,伴醉佯狂笑老身。
社莲惭与幕莲同,岳寺萧条俭府雄。冷淡独开香火里,
殷妍行列绮罗中。秋加玉露何伤白,夜醉金缸不那红。
闲忆遗民此心地,一般无染喻真空。
圣君垂衣裳,荡荡若朝旭。大观无遗物,四夷来率服。
清晨回北极,紫气盖黄屋。双阙耸双鳌,九门如川渎。
梯山航海至,昼夜车相续。我恐红尘深,变为黄河曲。
久与寒灰合,人中亦觉闲。重城不锁梦,每夜自归山。
雨破冥鸿出,桐枯井月还。唯君道心在,来往寂寥间。