飞峦立万石,正面俯清波。心喜到佳处,吾将营此窝。
江芜烟浩荡,野竹雪婆娑。冻鹱相看久,忘机意共多。
山行自好况清明,朝陵偶作东门行。青山百里恣奇览,怪哉风伯何无情。
怒木惊沙鸣不息,四野无人日无色。垂头阖眼信马行,咫尺有山看不得。
昌平少憩朝跻登,眵眼一洗犹瞢腾。夜深星斗光若动,黑云肤寸从东升。
归程复指昌平郭,万窍号呼止还作。曾闻飘风不终朝,我行三日三日恶。
平生万事多乖违,感尔风伯能追随。前日相迎今日送,眷恋岂要赓前题。
还家颒面坐未定,天日融和风寂静。
中年多病稍相侵,委巷冲寒屡见寻。愧我且非当路客,因君真见古人心。
玉池洗药流香远,金匮储书烛理深。自笑贫家无以报,只将诗句当南金。
凡马慕骐骥,努力思远行。置之跛驴中,咫尺遂自矜。
学者所虑远,欲并扬鸾鸣。岂以胜时俗,骤尔意气盈。
聋瞽固易欺,奈有聪与明。作诗戒群居,吾言非汝轻。
翰墨场中老伏波,挥毫快马下晴坡。
三年睿主思献纳,千里疲民赖抚摩。
潇洒郡斋方在望,飘摇征棹未能过。
拟求墨妙辉衡宇,应有黄庭换白鹅。
丞相南征定有无,幕中谁是骋良图。
遥知贼胆纵横破,绕帐生犀一万株。
故历将除夜未晨,暖风轻送六霙匀。及时皆喜逢三白,伺晓何妨具五辛。
一箭尚留终在腊,万花潜发欲惊春。藏阄令恶传杯速,欢杀红炉守岁人。
山中有云难寄君,庭下鸣蛙殊聒人。他时寻我江湖上,不是玄真即季真。
閒官长日无公事,静室焚香读好书。饮水饭蔬差可乐,妻儿休叹食无鱼。
谁家竹子满江浔,排槛穿沙饶十寻。我欲裁之双玉笛,风生万壑尽龙吟。