岭上抚孤松,松阴盖天地。霜皮四十围,傲晲人间世。
老干带烟霞,虬枝撼风雨。玄鹤数往还,白云互来去。
抚松一问之,坐阅几千岁。人寿能几何,松老良未易。
与松语未终,落月寒生袂。
开径延驯鹤,爱此癯瘦形。不与凡鸟伍,戛然独长鸣。
我性鹤相似,宠辱常不惊。平生寡交游,闭户鲜送迎。
松关夜月孤,茅屋秋霜清。从今与鹤游,骑鹤朝玉京。
鹤尔幸知此,慎勿轻渝盟。
登楼数去鸿,目断江山异。帛书望不来,愁杀深闺女。
遗音堕寒空,疏影澄秋水。凄凉关陇云,惨澹潇湘雨。
飞鸣万里馀,为此稻粱计。点点夕阳中,阵阵荒烟外。
天际两三行,飞入芦花去。
朗吟黄叶寺,落日长林密。天花拂衣香,露草沾屦湿。
深烟销奇峰,闲云裹危石。金钟透太清,玉磬穿虚碧。
境胜龙象游,夜静虎狼出。地远人踪稀,心定尘缘寂。
仙凡迥不同,坐久三叹息。
乱后依然旧城郭,青山不老秋云薄。人民皆非可奈何,岁月无情随逝波。
短世功名何暇论,相逢存殁惊相问。夜寒儿女泣牛衣,紫凤天吴颠倒披。
访旧惊心生百感,两脚如麻春不暖。秪多幽滞哭酸风,何人背面啼春红。
小雨杂烟霏,晴光弄夕晖。蔫红侵酒斝,空翠润琴徽。
风袭吟翁帽,云香野客衣。殷勤花径月,寒彩照人归。
海天漠漠雪纷纶,横槊冯轩欲问津。蓬峤有山皆削玉,桑田无地不扬尘。
絮穿蜃窟楼台晓,花压鲛宫观阙春。待汎仙槎凌汗漫,绝胜放棹剡溪滨。
徙倚霜林万木秋,好山都在马家楼。大江西上经秦望,巨壑东倾见沃洲。
半夜书声天外落,四檐云气座间浮。登高作赋休怀土,拟汎星槎问斗牛。
汉家逐单于,日没处河曲。浮云道旁起,行子车下宿。
枪城围鼓角,毡帐依山谷。马上悬壶浆,刀头分颊肉。
来时高堂上,父母亲结束。回面不见家,风吹破衣服。
金疮在肢节,相与拔箭镞。闻道西凉州,家家妇女哭。
因依老宿发心初,半学修心半读书。
雪后每常同席卧,花时未省两山居。
猎人箭底求伤雁(yàn),钓户竿头乞活鱼。
一向风尘取烦恼,不知衰病日难除。
老宿:称释道中年老而有德行者。修心:修养心性。
每常:常常。未省:未曾,没有。
钓户:指渔家。