初日明燕馆,新溜满梁池。归云半入岭,残滴尚悬枝。
塞外欲纷纭,雌雄犹未分。明堂占气色,华盖辨星文。二月河魁将,三千太乙军。丈夫皆有志,会见立功勋。
蓼莪霜气入袈裟,铭笔当归学士家。更为《白华》添后传,东风谁忍看山茶。
白发苍颜,豀籐兔颖。
水月光中,梅花弄影。
对酒歌,太平时,吏不呼门。
王者贤且明,宰相股肱皆忠良。
咸礼让,民无所争讼。
三年耕有九年储,仓谷满盈。
斑白不负载。
雨泽如此,百谷用成。
却走马,以粪其土田。
爵公侯伯子男,咸爱其民,以黜陟幽明。
子养有若父与兄。
犯礼法,轻重随其刑。
路无拾遗之私。
囹圄空虚,冬节不断。
人耄耋,皆得以寿终。
恩德广及草木昆虫。
天下事。问天怎忍如此。陵图谁把献君王,结愁未已。少豪气概总成尘,空馀白骨黄苇。千古恨,吾老矣。东游曾吊淮水。绣春台上一回登,一回揾泪。醉归抚剑倚西风,江涛犹壮人意。只今袖手野色里。望长淮、犹二千里。纵有英心谁寄。近新来、又报胡尘起。绝域张骞归来未。
杖藜到处立苍茫,两脚青山老法幢。
飞去白云何处住,一蓑烟雨下吴江。
抱病人偏忆故园,东归萧索不堪论。张融陆处宁非屋,贾岛穷居尚有村。
击筑悲歌醉燕市,敝裘羸马出都门。两年诗酒留连地,回首茫茫欲断魂。
对酒诚可乐,此酒复芳醇。如华良可贵,似乳更堪珍。
何当留上客,为寄掌中人。金樽清复满,玉椀亟来亲。
谁能共迟暮,对酒惜芳辰。君歌尚未罢,却坐避梁尘。
平野有千里,居人无一家。甲兵年正少,日久戍天涯。