躬曳长裾也自嘉,却从老圃托生涯。汉阴抱瓮无机事,涽□蹲鸱有岁华。
紫芥放花晴舞蝶,碧茄成子雨鸣蛙。閒来如作冰壶传,露夜黄齑谩自誇。
丛兰在幽谷,濯濯冰雪姿。霜筠共贞操,楚楚琅玕枝。
光风汎疏颖,白露凝华滋。清芬被百草,岂为无人知。
我欲结为佩,采芳荐彤墀。怊怅隔澧浦,路远莫致之。
悠悠十年别,迢迢千里思。含情托毫素,永固同心期。
十年着脚走四方,胡不归一兮襄阳。
襄阳真是用武国,上下吴蜀天中央。
铜鞮坊里弓作市,八邑田熟麦当粮。
一条路入秦陇去,落日仿佛见太行。
土风沉浑士奇杰,呜呜酒后歌声发。
歌曰人定兮胜天,半壁久无胡日月。
买剑倾家赀,市马吒生死。
科举非不好,行都兮万里。
人言边人尽粗材,卧龙高卧不肯来。
杜甫诗成米芾写,二三子亦英雄哉。
晨兴理孤榜,薄言东郊游。清风吹我衣,入袂寒飕飕。
幽花媚时节,弱蒋依寒流。山开碧云敛,日出白烟收。
旷望得所怀,欣然消我忧。中流望城郭,葱葱佳气稠。
人生亦已繁,惠养要须周。约身不愿馀,尚恐乏所求。
且当置勿念,乘化终归休。
春池深且广,会待轻舟回。靡靡绿萍合,垂杨扫复开。
乍向红莲没,复出清蒲飏.独立何褵褷,衔鱼古查上。
朝耕上平田,暮耕上平田。借问问津者,宁知沮溺贤。
乔木万馀株,清流贯其中。前临大川口,豁达来长风。
涟漪涵白沙,素鲔如游空。偃卧盘石上,翻涛沃微躬。
漱流复濯足,前对钓鱼翁。贪饵凡几许,徒思莲叶东。
〔时年十六。一作十八〕
洛阳女儿对门居。
才可容颜十五余。
良人玉勒乘骢马。
侍女金盘[鱼会]鲤鱼。
画阁朱楼尽相望。
红桃绿柳垂檐向。
罗帷送上七香车。
宝扇迎归九华帐。
狂夫福贵在青春。
意气骄奢剧季伦。
自怜碧玉亲教舞。
不惜珊瑚持与人。
春窗曙灭九微火。
九微片片飞花琐。
戏罢曾无理曲时。
妆成祗是薰香坐。
城中相识尽繁华。
日夜经过赵李家。
谁怜越女颜如玉。
贫贱江头白浣纱。
山下孤烟远村,天边独树高原。
一瓢(piáo)颜回陋(lòu)巷(xiàng),五柳先生对门。
远处的山边横卧着一个寂静的小村庄,绿树掩映中零星的檐角翘起,其间正升起一缕袅袅的炊烟。
生活在颜回那样简陋、艰苦的环境中,与陶潜那样与世无争的高士为邻。
五柳先生:陶渊明辞官归里,过着“躬耕自资”的生活。因其居住地门前栽种有五棵柳树,固被人称为五柳先生。