有女颜如花,生长越王家。浣纱白石上,何曾知馆娃。
高台凌青天,朝歌暮复弦。宫人裁白苧,只知长少年。
日月无停车,流光迅于电。春风吹落花,不到黄金殿。
房星夜坠秋河碧,夭矫雄姿龙八尺。何年飞下九重天,自□人间骑不得。
置之天上白玉阑,长鸣直欲趋天关。瑶池碧桃千万片,回风吹雪春斑斑。
不学开元照夜白,西入褒斜走荆棘。愿逐轩辕凌紫霞,远游常在太清家。
月下如抛白玉梭,千丝万缕奈愁何。佳人夜半停机杼,九曲回肠头绪多。
四明号狂客,紫宫遇谪仙。解龟得酒后,骑马似乘船。
屐齿门前静,閒庭任绿苔。冷风和窍出,疏月向窗开。
水脉池中活,云根屋上栽。吾庐终吾爱,不足外人来。
云轻龙意倦,雨宿鸟声阑。晓袖浮芳润,轻蹄印草乾。
尘光愁欲放,曙色幸犹跚。望里青梅落,应为渴者酸。
古道夕阳平,衔西送客程。客程无止息,明月复东迎。
雨中遥忆梅花落,梦里时教玉艳分。东阁数枝愁水部,空庭一片懊参军。
为尔咨嗟长独立,馀香远迩风前入。气味偏依冷韵留,精神转令寒芬袭。
寒芬冷韵逐谁飞,银缸金鼎耀霜帏。满面红妆相对出,谁怜白雪少光辉。
以兹感叹为花泣,寄语阳春花下集。取实和羹自有时,花落花开毋太急。
山前木叶向人秋,屋外溪声带雨流。吹雁西风犹自急,听来偏动旅中愁。
谁家高楼倚碧空,层檐飞宇势穹窿。佳丽河山指顾中,地灵久与人谋通。
乔木森森本故丰,谷口犹馀百尺松。主人卜筑方成功,登楼一览思无穷。
朝看旭日扶桑东,夕挹明霞返照红。奎壁入夜透绮栊,四时林薄环青葱。
忽睹鸾书下九重,天意人事宛相从。君不见东海父老忆于公,高闾驷马意何雄。
又不见通德门成自孔融,世人咸仰郑君风。宝纶之楼事并同,主人以此称亢宗。
岭海遗爱溢花封,白云司里名转隆。奏绩又逮明光宫,天书之下迭相逢。
千年堂搆业增崇,更看贻燕光前踪。