万顷湖天碧,一星飞鹭白。
此时放怀望,不厌为浮客。
拂晓时分,霞光微露、天澄水清。湖天相映,就像一块晶莹的碧玉。一只展翅高飞的白鹭点缀其中。
此情此景更觉心胸开阔、神清气爽,要是在这样的秋江上荡舟,绝不会厌倦。
一星:这里指一只。
婪尾筵开倍惜春,蓬莱清浅早扬尘。梦馀北海编新录,岭外东坡感旧因。
却听红牙多换羽,难逢白发尚联茵。摭言漫与添新话,朝士贞元更几人。
白月转庭树,清霜下井干。一声哀雁起,千里大江寒。
凄听宁偏入,离忧自万端。乾坤吾与汝,前路共漫漫。
燕赵悲凉俗,唐虞揖让风。古怀缘酒热,老眼得秋空。
易水销神剑,尧山泯故宫。几多凭吊意,徙倚落晖中。
平日江干过,南屏首重回。
不妨图里见,曾是梦中来。
近市楼台逼,高城鼓角催。
老年知涉世,临事却衔枚。
浓扫清阴一壑秋,眼光新困仲宣楼。等閒欲作东山醉,却为苍生不破愁。
寒腊孤灯伴客情,迩来春漏刻分平。绸缪不尽风云际,悲喜宁堪雨雾零。
绣句莫酬孤鹤怨,洞箫还讶舞鸾惊。相思倚遍东楼月,曾照当时笔阵兵。
幽怀浩难写,倚徙一枝藤。春蔓云根草,寒流石罅冰。
山行千万转,茶话两三僧。亭下寻归渡,渔舟唤不应。
醉头扶起日三竿,扫罢幽轩到药阑。傍架整齐书帙乱,绕篱料理菊枝残。
日融虚阁留馀暖,雨积高空促早寒。处置身心閒里过,不将勋业镜中看。
今夕知何夕,南轩景趣幽。露漙蟾影耀,风静桂氛浮。
移榻催铺席,褰帘快上钩。年年催老去,又见一中秋。