一沟黑马百泉东,万里黄河五月终。南运未离淮海岸,北船难上吕梁洪。
出门争走九衢尘,总是浮生不了身。惟有水田衣下客,大家忙处作闲人。
凉飙应秋气,草木敛华英。客游总念归,子有千里行。
匆匆俦侣催,悄悄离思盈。丈夫怀志气,孰不恋荣名。
华荐起当路,使者促前征。追饯东门道,把酒哀弦鸣。
萧条野驿暮,泛艳江波清。密谋植帷幄,慰彼苍生情。
古来盛名士,多是起钓耕。
三顾无人忆草庐,藻江文海竟何如。
马卿早已羞逢掖,狗监谁能荐子虚。
旷达嗣宗贫嗜酒,清高元晏老耽书。
南州人物今如许,深惜霜林一夜疎。
相送古城阴,天空江水深。秋风千里道,夜月万家砧。
沽酒当淮月,题诗过楚岑。明朝芸馆里,谁复更知心。
不著屐,不弄舟,世间更有佳胜不?人生意气贵各适,安能与世相沉浮。
我乡山水本灵秀,游览所至舒吟眸。阿咸招我出城北,江山共我穷探搜。
君山巍巍峙云表,长江浩浩波东流。嗟余尘网久羁束,何幸与子偕昂头。
山灵招手冯夷啸,放怀直欲淩沧舟。乾坤俛仰一何窄,回顾尘界将安投。
不如乘风跨黄鹤,轻掷世事如閒鸥。白云在天红树远,君听我歌君莫愁。
君不见神仙飘渺排云阙,手执芙蓉呼我俦。拍肩从此洒然去,与君长作蓬莱游。
秋色满城楼,秋风古渡头。此时一挥手,孤月在扁舟。
草折黄花老,天空白露稠。十年还故国,欢喜入新州。
绿树阴阴映酒旗,欲牵春色上柔枝。
年年为惜征夫别,折尽东风总不知。
江淮经岁旱,春暮忽然雨。
乱点逾广津,散洒入原土。
万物气稍苏,厉妖莫能聚。
群山洗故尘,紫翠坐可数。
昏如笼纤妙,媚若隐绀缕。
碧瓦南崦中,重叠出迥覩。
扁舟凌空飞,白鸟人烟舞。
遥林动新滋,颜色若可取。
碧草弄微芳,低昂欲来语。
緐声过沙头,上下讴哑橹,
浓淡新画成,快惬久病愈。
念此时多虞,岂得岁少阻。
焦心闵疲农,虚口待得稌。
县吏事凶贪,气若解缚虎。
惟于从诛敛,乃能奋怒武。
青天虽云明,疑不照艰苦。
此时忽霶霈,知有神物主。
不然诸苍生,性命委草莽。
本蹶邦岂宁,皮去毛安附。
歌此告巨公,行当视前古。
濡足送征人,褰裳临水路。共盈一樽酒,对之愁日暮。
汉广虽容舠,风悲未可渡。佳期难再得,但愿论心故。
沅水日生波,芳洲行坠露。共知丘壑改,同无金石固。