八尺长竿一具罾,前船相唤后船应。得鱼换米兼沽酒,更取鱼油作夜灯。
桃枝著叶杨枝软,芹芽出土蒲芽短。堤边人唱蹋春词,河豚吹雨晴江暖。
近闻退直自承明,忽报扬镳出凤城。未老已嫌金带重,暂归不著绣衣行。
故人尚作瀛州客,岁晚无忘魏阙情。临别赠言聊复尔,谁能持酒劝公荣。
二纪乐箪瓢,烟霞暮与朝。因君宦游去,记得春江潮。
远别更搔首,初官方折腰。青门望离袂,魂为阿连销。
殊邻覆露同,奉使小司空。西候车徒出,南台节印雄。
吊祠将渥命,导驿畅皇风。故地山河在,新恩玉帛通。
塞云凝废垒,关月照惊蓬。青史书归日,翻轻五利功。
谁凿天河露玉盘,登临却在画中看。高祠隐映丹青像,正笏分明谏诤官。
海鹤九霄摩翮劲,岩松千仞挺霜寒。河清欲见非容易,争似逢公一笑难。
那时那日此门中,桃花树下初相逢。
只见仙人种桃树,未闻仙人看花红。
朝朝期待仙人顾,日日桃花笑春风。
忽闻仙踪一朝至,桃花人面分外红。
桃花谷里桃花仙,桃花美人树下眠。
花魂酿就桃花酒,君识花香皆有缘。
美酒消愁愁不见,醉卧花下枕安然。
花中不知日月短,岂料世上已千年。
不入浊世凡尘染,情愿枝头做花仙。
春来三月香风送,便是花奴问君安。
向来携酒共追攀,此日看云独未还。不见山中人半载,
依然松下屋三间。峰攒仙境丹霞上,水绕渔矶绿玉湾。
却望夏洋怀二妙,满崖霜树晓斑斑。
衰鬓辞馀秩,秋风入故园。结茅成暖室,汲井及清源。
邻里桑麻接,儿童笑语喧。终朝非役役,聊寄远人言。