珠泪纷纷欲断猿,贫交无事祇多言。相思若此蘼芜草,一路随君到故园。
伯阳适西戎,孔子欲居蛮。苟怀四方志,所在可游盘。
况乃遭屯蹇,颠沛遇灾患。古人达机兆,策马游近关。
咨余冲且暗,抱责守微官。潜图密已构,成此祸福端。
恢恢六合间,四海一何宽。天网布纮纲,投足不获安。
松柏隆冬悴,然后知岁寒。不涉太行险,谁知斯路难。
真伪因事显,人情难豫关。穷达有定分,慷慨复何叹。
上负慈母恩,痛酷摧心肝。下顾所怜女,恻恻心中酸。
二子弃若遗,念皆遘凶残。不惜一身死,惟此如循环。
执纸五情塞,挥笔涕汍澜。
秋风八月利如刀,收拾先冬旧缊袍。却忆严君初度庆,应嗟游子远方劳。
两回惭负三春梦,万里空瞻五岭高。甘旨他年何处是,欲从天表觅仙桃。
无情岁月又中秋,天色苍苍月色幽。今日佳辰思母老,两年何事住皇州。
稚妻解进茱萸未,诸妹能供苦茗不。想极夜深凭几卧,梦魂飞到粤山头。
赚我平生识一丁,故园动隔八千程。四时恰好中秋景,二老方逢此际生。
春酒介眉惭古意,秋花盈眼荡金城。蟠桃欲仗西王母,青鸟殷勤为寄声。
客厨向晚菜羹甜,细细风来淡月兼。南极星辉何处野,北堂人捲此窗帘。
霞杯酒愧斯今酌,海屋筹将几度添。假寐梦魂缭绕去,罗浮天外万峰尖。
秋风飒飒浪飘飘,蓑笠惯披坐不忧。一意自怀鱼可得,三更谁想饵空投。
且撑秃艇湾沙嘴,暂把渔竿插滩头。直待江回春水暖,巨鳌无信不吞钩。
十年辛苦未曾閒,笑指青云咫尺间。富贵不从人所愿,功名却与命相关。
诗书再把从头读,论策还将著意删。料想广寒丹桂在,高枝留待我来攀。
乾坤汗漫达人游,入望神京岂惮劳。灯火芸窗皆地步,马蹄槐市足英豪。
三秋月照黄花艳,五岭云飞白气高。我欲留君君欲去,半更棋局半挥毫。
何处人工夺化工,描将双鹊入梨枫。羽毛成矣无今古,远近看之有淡浓。
欲颉欲颃宜化印,从天从地不羁笼。主人有喜君知否,都在无言颊舌中。