真儒何必薄雕虫,刚健藏棱婀娜中。此亦平生心学验,笔端敬肆系时风。
亲手浇培二十年,对花犹及未华颠。天心地气须猜度,人事终持造化权。
小住岂无三宿恋,见怀容有再来缘。河清梦想身亲见,犹喜心情似盛年。
先帝龙飞举恩榜,臣门得士张与黄。黄生忠孝恸早世,君夙教冑宫东廊。
渊源伊洛师道立,馀事精鉴评倪王。方严平进不偶俗,晚更异说憎蜩螗。
挂冠不忍见桑海,朝露旋溘尘随扬。嗟予北来后半载,却展此卷心神伤。
当时蹙国抱孤愤,犹恋禁阔频回肠。沧流驰波去不驻,兰芷变尽谁实芳?
卷中同直率鬼录,醉死吾及临曹唐。全归末造总厚福,胜对离黍呼天苍。
郎君笃旧岁具食,影堂发箧罗缣缃。宣南残梦一痕在,葛帔尽散陶楼藏。
明寻西园究画理,龙种老矣终殊常。
元日震雷元夜雨,农家占验吾岂谙。冬春一寒酒里活,开户愁见阴云昙。
南天破例三九雪,玉龙起蛰鏖层潭。侧生旁挺触之靡,蕉黄榕碧空相参。
薄阳涉旬溜不绝,尚有冰箸排岩嵁。甘藷黣烂蔗尾槁,田父冻面瞋生
由来北胜压南强,不信都燕逊洛阳。红紫纷纷都见惯,今朝刮目御衣黄。
三过吴门一面悭,眼中犹是旧朱颜。如何入画还相避?背坐拈毫对小鬟。
西湖西山迭宾主,五载还同月中语。萧森松际无留云,多感龙天为收雨。
昔君城居阅兵火,谁识山刹并焦土?佛摧塔坏过者悲,况我三宿迷处所。
兹庵幸完足坐卧,不独松寿柏亦古。去秋与客一再至,准拟长夏借逃暑。
君持茗芽龙井来,共就龙口掬泉煮。夜深细响合松籁,净洗根尘见肺腑。
石梁看瀑君未餍,我老枕流宜石鼓。世间何地无月明,到处松泉视人取。
此何声凄绝五更初,三号彻霜天。忆传筹绛帻,重閤乍启,束带呜先。
换得千村万落,呼应海潮间。谁复蹴人起,气尽中原。
此际欢场耳热,正灯明酒酽,如沸吹弹。任门前风雪,啼断夜漫漫。
更哀鸿、相应旷野,盼阳乌、不出怎回暄。最难忘,宣南残柝,戒旦当年。
花落花开老著书,起看海水更何如。断肠最是清歌夜,些子禅尘忍便除?