窅窅云旗去不还,阴阴祠宇闭空山。
我来始悟丹青妙,稽首如逢冰雪颜。
草露经前代,津梁及后人。此方今示灭,何国更分身。
月色空知夜,松阴不记春。犹怜下生日,应在一微尘。
季月还乡独未能,林行溪宿厌层冰。尺素欲传三署客,
雪山愁送五天僧。连空朔气横秦苑。满目寒云隔灞陵。
借问从来香积寺,何时携手更同登。
远近作人天,王城指日边。宰君迎说法,童子伴随缘。
到处花为雨,行时杖出泉。今宵松月下,开阁想安禅。
直道多不偶,美才应息机。灞陵春欲暮,云海独言归。
为客成白首,入门嗟布衣。莼羹若可忆,惭出掩柴扉。
色比琼浆犹嫩,香同甘露仍春。
十千提携一斗,远送潇湘故人。
懒寻芳草径,来接侍臣筵。山色知残雨,墙阴觉暮天。
莺啼汉宫柳,花隔杜陵烟。地与东城接,春光醉目前。
东南富春渚,曾是谢公游。今日奚生去,新安江正秋。
水清迎过客,霜叶落行舟。遥想赤亭下,闻猿应夜愁。