怜君才与阮家同,掌记能资亚相雄。入楚岂忘看泪竹,
泊舟应自爱江枫。诚知客梦烟波里,肯厌猿鸣夜雨中。
莫信衡湘书不到,年年秋雁过巴东。
白蘋楚水三湘远,芳草秦城二月初。连雁北飞看欲尽,
孤舟南去意何如。渡江野老思求瘼,候馆郴人忆下车。
别后天涯何所寄,故交惟有袖中书。
墟落岁阴暮,桑榆烟景昏。蝉声静空馆,雨色隔秋原。
归客不可望,悠然林外村。终当报芸阁,携手醉柴门。
从军非陇头,师在古徐州。气劲三河卒,功全万户侯。
元戎阃外略,才子握中筹。莫听关山曲,还生塞上愁。
未习风波事,初为东越游。露沾湖草晚,月照海山秋。
梅市门何处,兰亭水向流。西兴待潮信,落日满孤舟。
衰病已经年,西峰望楚天。风光欺鬓发,秋色换山川。
寂寞浮云外,支离汉水边。平生故人远,君去话潸然。
世路还相见,偏堪泪满衣。那能郢门别,独向邺城归。
平楚看蓬转,连山望鸟飞。苍苍岁阴暮,况复惜驰晖。
逸人归路远,弟子出山迎。服药颜犹驻,耽书癖已成。
柴扉多岁月,藜杖见公卿。更作儒林传,应须载姓名。
穆陵关上秋云起,安陆城边远行子。
薄暮寒蝉三两声,回头故乡千万里。
雨馀深巷静,独酌送残春。车马虽嫌僻,莺花不弃贫。
虫丝粘户网,鼠迹印床尘。借问山阳会,如今有几人。