昨日始闻莺,今朝蝉又鸣。朱颜向华发,定是几年程。
故国白云远,闲居青草生。因垂数行泪,书寄十年兄。
西楼迥起寒原上,霁日遥分万井间。小苑城隅连渭水,
离宫曙色近京关。亭皋寂寞伤孤客,云雪萧条满众山。
时命如今犹未偶,辞君拟欲拂衣还。
草深那可访,地久阻相传。散漫三秋雨,疏芜万里烟。
都迷采兰处,强记馆娃年。客有游吴者,临风思眇然。
春半梁山正落花,台衡受律向天涯。南去猿声傍双节,
西来江色绕千家。风吹画角孤城晓,林映蛾眉片月斜。
已见庙谟能喻蜀,新文更喜报金华。
楚客秋多兴,江林月渐生。细枝凉叶动,极浦早鸿声。
胜赏睽前夕,新诗报远情。曲高惭和者,惆怅闭寒城。
多时仙掖里,色并翠琅玕.幽意含烟月,清阴庇蕙兰。
枝繁宜露重,叶老爱天寒。竟日双鸾止,孤吟为一看。
将军禀天姿,义勇冠今昔。走马百战场,一剑万人敌。
虽为感恩者,竟是思归客。流落荆巫间,裴回故乡隔。
离筵对祠宇,洒酒暮天碧。去去勿复言,衔悲向陈迹。