汉代楼船将,君今几叶孙。弈棋陪谢傅,清啸对刘琨。
目断云中戍,情高海上尊。亦知忘偃蹇,列炬出江村。
旧京雄白下,别思满清秋。月绕南枝梦,霜飞北雁愁。
世应疑伏枥,谁合赋登楼。不尽山阴兴,终移雪夜舟。
百粤旋师后,天悬蒋树春。谈兵笑尊俎,赐履听星辰。
燕翼思高庙,雄图伏老臣。忧时鬓想白,南北尚风尘。
已别留仍驻,残更语不归。盘荷风搅影,枝鹊月惊飞。
儒术时何补,交情尔较稀。风波各努力,万事易沾衣。
古洞即仙居,飞楼却太虚。身疑梦蝶后,人亦祝鸡馀。
树杪悬风磴,蒲根溜石渠。往来幽兴熟,何处不吾庐。
酒尽寻僧寺,孤舟系月明。入门鸂鵣散,坐石薜萝清。
大静湖如练,云移树有声。空山人不见,来往伴飞萤。
金鸡何日赦,丘壑梦常依。绛缃怜何罪,苍生望早归。
传经资旅食,裂黻制戎衣。目断南来雁,逢春又北归。
削迹归何晚,排阍死不辞。卧苫黄阁日,疏草白云司。
戌远身仍锢,天高哭岂知。世人那免忌,吾道转堪疑。
炎徼翩翩佐郡才,骊驹声断锦帆催。东人共惜沉香去,西土重欢载石来。
卧阁山当黔水合,行春花满桂城开。浮云西北长安暮,何处凭高首重回。
绿水园深借卜居,一区元亦称吾庐。喧忘车马便高枕,业在江湖得著书。
夜半商歌竽籁接,雨中春服薜萝疏。向来鹿性今还癖,五岳三山信所如。