乌衣国里未安渠,万里来从天一隅。道是能传香阁恨,来时曾到故乡无。
朱雀窗间小小窥,诙谐儿子已心知。
如何仙种今流落,万颗甘寒付阿谁。
倒峡词章了不难,气吞云梦有馀宽。
社间宰相当推汉,圯下书生空念韩。
倾盖金兰如旧契,把杯鱼水便相欢。
诗肩耸折酬君贶,弄斧般门奚足看。
旧说花王称洛苏,洛苏还识此花无。
紫绡层出黄金蕊,粉面仍看白玉肤。
带雨含情挥泪重,迎风无力欲人扶。
不堪老大浑无味,妒见渠侬美且都。
不怪丰年屡足书,此乡民力看何如。
依山靠岭都开垦,二岁为新三岁畲。
一雨丝丝弄小春,物情何许旧还新。
青枫忽换红装束,却笑松杉满面尘。
欹窗颺飋漏风声,坏壁斜斜半草行。
莫怨空斋对尘榻,碧油幢下是书生。
笥山之水磨铜绿,秀气都在山之麓。
就中卜筑小仙居,面面轩亭看不足。
主人倒屣浮春容,囊诗拶破古锦红。
书生幸有登龙便,愿到坛边揖下风。
臞仙浩养蓬莱山,炼成九转黄金丹。
丹成不忍都餐饵,刀圭留得活人间。
上池之水君曾饮,咄嗟取效千仓廪。
祝君更学宝藏公,两月超迁到三品。
见说西京有魏家,瑞云吹紫染芳华。
移将万里豪门贵,幻出千枝倾国葩。
新佩荷囊重渍色,更乘兰馥七香车。
倡花野蕊都销尽,来配姚黄得共夸。