坐来心目两悠悠,佳胜都从指顾收。返照倒穿崖隙上,轻云时傍席间流。
潮当险阻声偏壮,客为江山迹谩留。到此杳然尘土隔,却怜身与世俱浮。
有怀长爱赋閒居,渐老尤耽四圣书。滴露松高山转静,登台天阔意还馀。
一泓泉水渊源在,数点梅花卦画如。到得忘言惟莞尔,岂知玄后更潜虚。
棂轩高架绝尘霏,银烛烧残万籁稀。清禁似闻声动钥,明河渐见影承晖。
扪心默感时难际,触事宁禁思欲飞。更倚云梯增悚惕,君王勤政正宵衣。
灯事今年胜去年,锦鳞飞出傍红莲。光分太乙青藜火,魂返琴高古列仙。
此夜含膏游陆海,他时烧尾入云天。尊前喜睹文明兆,耳畔春雷己殷然。
画阁清深碧树中,时闻铁马弄微风。无争岂复论棋势,不饮从谁问酒功。
依栋巢多来燕子,绕门舟惯集渔翁。晴光一片真宜麦,步屧前荣见远峰。
小院春风送我来,落梅香里重徘徊。菜畦黄动浮尘起,泉脉清分古涧回。
旧墨几堪留卷册,薄云如解衬亭台。相携无复当时侣,野思閒情总自裁。
江湖无地不安恬,梦里寻山兴转添。水鹢影飞青舫小,墨花香簇紫毫尖。
拈来钓竹云平帽,睡足僧堂月满帘。更上荒丘增百感,当时樵牧禁曾严。
濠湖幽处水南涯,竹映藤披似浣花。地主软炊菰米饭,山僧清供乳泉茶。
书毡意煖回春律,铜钵歌长及曙鸦。文会遥怜嗟未与,好风吾亦办轻槎。
软舆轻盖度幽林,一路红芳衬绿阴。飞尽茶烟知日午,添多山色爱春深。
竹松争仰千寻干,泉石真宜万古心。况是高贤旧游地,可能无语托新吟。
庭花风落正堪怜,好鸟飞来近我前。似惜春归情谩诉,雅含歌调谱难传。
令人倚树立不倦,欹枕抛书起又眠。况复流泉当户外,匣琴终日懒挥弦。