寒食东风已满城,小枝纤弱拂啼莺。东君不惜离人苦,又向前年折处生。
姑苏曾是繁华处。叹寂寞、闲来住。转眼年光三月暮。
几朝晴暖,几番风雨。容易春来去。
帘前隐隐门前路。肠断梁边燕飞去。但是情来惟独语。
花间诗酒,塘边箫鼓。烟景漫空絮。
似梦如云,堪怜聚散,魂销烟雨汀洲。见锦帆高举,去也难留。
可惜酒浓春暖,阳关唱、一霎成秋。黯然别、无言有泪,半晌低头。
休休。归期知记否,枉自凝眸。叹凤箫声远,空忆绸缪。
惟是多情月姊,应照我、两处悠悠。悠悠处、柔肠宛转,寸寸离愁。
最爱朱丝声淡,花前漫抚瑶琴。世上几人能好古,高山流水空寻。
目送飞鸿天外,白云远树愔愔。
弹到孤鸾别鹤,凄凄还自沾襟。指下宫商多激烈,平生一片冰心。
若话无弦妙处,何须更问知音。
兰膏竭。长宵最苦灯儿灭。灯儿灭。梦回无语,纸窗风裂。
迢迢玉漏声悲咽。霜飙搅动檐边铁。檐边铁。频敲枕上,拥衾听雪。
虫声咽。星星萤影飞不迭。飞不迭。碧梧风细,夜声凄切。
长空云静音鸿绝。天公谁解修明月。修明月。嫦娥薄命,不胜圆缺。
争笑语。澹妆出避朝来暑。朝来暑。水溅双桡,翠萍开处。
生凉一阵疏疏雨。芰荷香里人归去。人归去。湘覃纱厨,那时何许。
花如雪。匆匆又过清明节。清明节。清寒渐退,好风和月。
蝶儿粉翅莺儿舌。曲阑香径多周摺。多周摺。踏青人散,一年离别。
绮窗春浅,香熟梨云深小院。斜亸东风,零乱残妆粉半融。
差池并语,剪剪飞来双玉羽。青掩重门,人与花枝总断魂。
梦残莺溜,渡头桃叶春波皱。何处香风,掷果轻车蓦地逢。
珠喉戛玉,红豆抛来眉黛蹙。画栋飞尘,犹共馀香恋锦茵。