一片韶光明媚。当日吴王醉处。园林万点胭脂,人面纷纷相觑。
满眼繁华,共看阆苑千年,莫有武陵人住。蝶蜂争来去。
香径花洲,闻道讴歌盈路。行春五马,悠悠隼旗沾絮。
戟户森严,几枝乍折红芳,最喜连朝甘雨。
做秋风雨。一夜海棠开几许。粉融脂晕新妆妩。晓梦犹迷,瞥见娇魂栩。
喑喑络纬如语。关心惹起愁千缕。莫嫌楚客情偏苦。
游子天涯,羁绪无今古。
风也秋。月也秋。数声促织夜悠悠。石畔画阑头。
花也愁。蝶也愁。色空空色梦难留。人事水东流。
秋到海棠红。珠露滴芳丛。此际禅心如水,阶下数声蛩。
色色更空空。多少事、暮鼓晨钟。须教领取,一庭花影,别是宗风。
春雨春风,睡起花飞散。无心匀面。闷倚栏杆遍。自卷珠帘,放出双双燕。
垂杨院。深下葳蕤,光景深如电。
灯与前宵一样,月与前宵一样。斗帐绣罗衾,也与前宵一样。
两样。两样。不见五更天亮。
正是红闺三月暮。喜鹊双双,莫道无凭据。拭尽啼痕千点雨。
泥金两字传佳语。
莫问离情愁几许。壁上屏间,题遍怀人句。得意马蹄狂似絮。
不知今夜眠何处。
陌上槐花人欲去。万种思量,无计教伊住。枕畔星星和泪语。
伤心此夜天将曙。
旅舍风尘留客处。仆马纷纭,千里京华路。月里一枝君自许。
看花好与花为主。
江南忆,地暖早梅香。长夜不禁朝起早,一枝如玉鬓云旁。
呵手试试妆。
江南忆,秋气夜方清。鲈鲙鲜肥莼菜滑,千人石上月亭亭。
到处按歌声。