江南忆,女伴采莲期。水似玻璃人似玉,薄妆偏趁晚凉时。
兰桨日迟迟。
江南忆,风暖换春衣。如画楼台花夹路,香街人醉玉骢肥。
年少踏青归。
醉红微折。怕白露阶前,晓寒疏滴。如醉如慵,别是一般标格。
嫦娥十分光彩,照娟娟、淡妆颜色。此际那教络纬,报燕归消息。
想画堂、人起珠帘隔。向镜台、鬓边轻摘。看尽娇娆态,堪怜堪惜。
早来胭脂雨洗,更那胜、伊愁寂。莫似杜陵老去,悔当年、不曾题得。
弄笔涂鸦,愁来似、云兴波涨。许屈指、年华易去,可禁频恙。
噩梦几番掷过了,半生心事毫端上。检残篇、绿酒若为消,谁相饷。
风景好,春摇漾。题咏处,曾酬唱。奈寻香摘艳,蝶衔蜂酿。
玄晏当今文学老,校书天禄燃藜杖。比无言桃李却多言,雨花状。
八斗才华,似大海、紫澜初涨。爱楚俗、年年端节,彩丝驱恙。
榴喷早红开午宴,挥毫击钵蒲筵上。缔金兰、珠玉尽名流,欢相饷。
墨花浓,香飘漾。郢市曲,争先唱。笑韵成金谷,漫倾醇酿。
何如风雪苦情思,不劳蜡屐携筇杖。比芙蓉出水更天然,难形状。
秋近江南,荷香处、绿波烟涨。消永昼、一觞一咏,葛巾无恙。
文宴不须陈玳瑁,淋漓醉墨瑶笺上。鲙松陵、新钓四腮鲈,渔家饷。
小鼎中,轻云漾。险韵句,频频唱。也胜它黄公垆畔,共酌村酿。
细雨曾催杜老诗,花开不待三郎杖。看群贤满座似神仙,兰亭状。
楝花风起春如醉,海燕劳劳云碎碎。湖头两桨白昼閒,莫愁深下珠帘睡。
笋生斑玉柳生绵,陌上人归草似烟。辘轳声促银床冷,玉井飞红堕碧泉。
相如绿绮秋弦急,霜侵树影寒蛟立。塘水泠泠湘佩清,遥山翠澹巫娥泣。
啧啧虫吟四壁空,千金赋得长门宫。含毫思苦朝来渴,病骨生春蜀酒浓。
仲月春始和,远郊阡陌静。数里闻水声,豁然入灵境。
桃李犹含萼,森肃长楸劲。沦涟映红玉,蘋藻浮青镜。
太行亘天末,遥瞻似云靓。溯流寻神源,圆折纷珠迸。
喁喁见鱼乐,鳞鬣自适性。善病久罢欢,暂使心目莹。
至哉苏门人,今古谁与并。
霸业山河在,三台不复春。当时望陵处,松柏亦成尘。
舞袖閒云薄,红颜野草新。曾闻王子敬,道此最关人。