老氏真机,如来祖印,明明象帝之先。不生不灭,端的至幽玄。一派清风匝地,迷云散、皓月当天。君知否,寥寥劫外,法鼓震三千。本来真个妙,无名无相,非道非禅。学人外觅,教我怎生传。不肯回光返照,区区地、走遍山川。归来也,人牛不见,芳草锁江烟。
决烈修真,殷勤办道,万缘识破皆空。太虚鼎内,默默养和冲。一颗灵珠灿烂,光辉似、月射千峰。长春景,五云台上,芝草吐香风。这些微妙理,有缘端的,千里相逢。纤尘不染,清净是真功。日用头头不昧,超生灭、法界难笼。还能此,逍遥自在,处处是仙宫。
微妙家风,非空非色,卓然无去无来。超今越古,悟者免轮回。拈出长春圣境,琼花绽、铁树崔嵬。谁知觉,了翁夜半,震动九天雷。玄门真洒落,星楼月殿,愚昧难开。寥阳芝草,端的胜寒梅。方寸神机莫测,何消得、飞过蓬莱。玉霄闲客,未肯蹑苍苔。
离尘俗,便点检林泉雅趣。竹杖芒鞋青箬笠,泛烟波、绿蓑柔橹。
月夜江天无尽乐,品短笛、潇湘蓼渚。此消息,千金不卖,好对渔樵分付。
归去。对晚翠风生小浦。勘破南华龟曳尾,尽教他衣冠豺虎。
野水添杯谁似我,醉卧白云深处。任秋月春花,暗换桑田,明催今古。