近世州县官,动呼曰不肖。不能肖父母,转能肖显要。
父母之于子,各以诗书教。子当读书年,亦复谈忠孝。
奈何一入官,辄以不肖号。呵叱鸡狗同,奔走马牛效。
习为妾妇容,幸博上官笑。柔媚若性生,奥灶无不到。
嘑蹴与涕唾,未尝生计较。奈何一临民,性气忽粗暴。
喜怒动任情,衣冠恣践蹈。昔日凫何卑,今日鹅何傲。
岂受上官侮,合向部民报。抑或官有样,宪体宜则效。
绾到州悬符,演出天神貌。不肖肖斯真,难为外人告。
面目忘本来,顶踵殉时好。呜呼官若此,父母岂及料。
年年废圃我葵放,浅紫深红艳若何。一丈高枝花百朵,被人嫌处只缘多。
水田护绿闼排青,花石池台结构灵。春燕来巢频易主,山茶一树亦飘零。
凤毛继起乐投篸,清福林泉享一庵。此日真成牛砺角,铜铺草没牧童探。
唱到圆圆曲可哀,故家乔木亦蒿莱。世恩堂后高酣阁,空说惊鸣照影来。
雨山岚翠一楼收,楼面青山山满楼。不见王孙旧题墨,风骚坛坫付浮沤。
文昌一阁冠崇冈,旧是西园翰墨场。太息桂宫沦浩劫,读书声杳白云乡。
三仙坛下吊孤忠,碧血当年祀寓公。庙貌无存严壑在,满山松桧飒灵风。
五峰绵豆俯江皋,曾见蕲王驻节标。时有军持耕土出,藏兵洞来没莱蒿。
白龙寺里旧时钟,一百八声唤懊侬。海水浮来兵火燬,待寻追蠡已无踪。