寒著麻衣馁食薇,乐山清兴只琴知。
蛛经圆纲当中立,蜂从新厨出外飞。
山脊倚天无改日,草根埋雪有青时。
莫言鸿燕多相背,去去来来共一机。
雾裹峰头薄似巾,路逢水后误行人。
山泉酿酒力偏重,石铫煎茶味最真。
燕不传家犹教子,梅才有肉便生仁。
枕边学梦人方悟,未到钟声梦更频。
林深岚气重,一犬吠寒烟。
高思天云外,新房柏树边。
爱蒲寻石种,惜茗滤泉煎。
昔创如来殿,老於师一年。
野菜生根土亦香,寒林晴久漏春阳。
山临古画开当户,蜗学名书篆满墙。
密竹旋删嫌碍月,青柑迟摘待经霜。
儿童闲取池头水,剜破琉璃绿一方。
磨折英雄辈,无停日月梭。
达人愁梦少,明主直言多。
药试单方验,碑评近本讹。
吟成无爱者,寄与病僧哦。
镌满留题屋杜间,风吹醉面不知寒。
渔舟撑出垂杨岸,惊鹭衔鱼过别滩。
石角多情挽布衣,候虫送响出林微。
文章首面趋时好,字学偏傍徇俗非。
绿水被风吹作白,密花因雨打教稀。
归鸦路熟知巢近,直望松林尽翅飞。
扶上花骢酒半醺,望沉鞭影暗销魂。
离情恐被行人觉,背拂菱药补泪痕。