江上江云漠漠寒,有时带雨过层峦。只愁海岳庵前路,水没黄沙鸭觜滩。
涧泉堂上白须翁,苦忆云山杖屦同。秋到黄花无几日,人生只合酒杯中。
雁过秋霜落满衣,数声相近白云飞。寄书莫送浔阳鲊,采石江头鱼最肥。
船落黄泥与白沙,春光都在棠梨花。蜜蜂相喧作何语,日晚松阴报午衙。
映日含风白苧衣,香飘晴雪弄春晖。故人骑马不相识,蛱蝶自来衣上飞。
草生可揽结,衣敝香不灭。风吹古别离,换我青青发。
去年往燕赵,今年来吴越。各自有情人,鸾膏化为血。
东城俯春流,余昔钓游地。忆尝拈落蕊,相偎倚桃树。
叶底避游丝,丛深纳飞絮。同时四五辈,被服俱美丽。
千金各自携,日暮恣游戏。但道长如此,焉知老将至。
昨日寻旧游,光景徒自媚。日肆江海踪,漂零复谁记。
非无桃与李,寂寞千万亿。
昔子驱车往河甸,河水迢迢不相见。侍御骢马昔扬镳,郎君今年复为掾。
乍冬苦寒不可当,子乃衰绖请太常。礼官封谥有褒恤,赐碑撰刻皆文章。
名驹翩翩日千里,自是骅骝与騄駬。范滂揽辔望澄清,爱尔传家尤更美。
我宗门户真凄凉,四十五十年相将。数奇命薄多轗轲,但恐失所缠风霜。
冯唐已老何由起,鬷蔑不言几失子。雄飞雌伏何足论,目断秋江送双鲤。
孟秋高飙荡焱热,太白当头映佳月。天地始肃禾乃登,长歌送君思激烈。
青骢马肥青刍秣,公子为郎亦材杰。台端象贤重耳目,天边北斗司喉舌。
大夫抗礼丞相前,掾曹执法俱才贤。栖乌在庭柏树古,元气旁礴云苍然。
鲁公葛藟方绵绵,金钟玉磬两在县。快哉此行视京秩,清庙之瑟朱丝弦。
故人沦落江海边,为君一诵《秋水》篇,请君直上穷河源。
数岁情亲托邻里,饮酒自放宁拘礼。城中故旧四五人,与子不识何为喜。
前者较艺列春官,今者荐名登御史。蒹葭苍苍白露盈,凤凰飘飘赤霄起。
衡山诸峰云气高,上有朱鸟飞嗷嗷。洞庭扬波潇湘接,送子百丈江中艘。
芙蓉此时开满郊,绣衣握节巡江皋。荆潭倡和得从事,长沙幕府待俊髦。
岂无他人我独劳,自古陈力还吾曹。