学省花阴覆苑墙,莺啼曙色映苍苍。翁今拜秩少宗伯,乐奏春官新太常。
通陛起居同典礼,侍臣子弟合为郎。扁舟道别江城暮,□瑟朱弦思渺茫。
兰省故人何寂寞,柴门今雨独徘徊。老夫老向愁边去,春日春从病里来。
王粲空传邺下咏,山公不复习池回。箧中书疏愁俱积,忽到思君一屡开。
阳羡溪边孝侯朝,陆机文字右军书。借从名士传家后,谁谓将军亡国馀。
蛟虎于今正狼藉,凤麟不见谩欷歔。阴阴栋宇多松桧,儗欲临流卜隐居。
荒土城边草树邻,荷君诗语数相亲。交游岂谓寻常辈,耆旧都无四五人。
才比阮生谁放旷,赋传庾信最清新。愁深江燕衔泥急,偶污床书不忍嗔。
秘书古罍洗,金玉閒追琢。寘之宗庙间,乃复敦素朴。
科诏昔求贤,明经以为学。君虽第三甲,文气已磅礴。
凤毛联五色,麟定峙一角。于时日正中,青冥翔寥廓。
迄今半台省,往者俱馆阁。枚数尽英雄,隐显关述作。
伟哉尚书宋,继起秋天鹗。一魁四海望,旋复凄夜壑。
盛衰互绝续,天意岂厚薄。吾子幸老翁,挂冠弥矍铄。
安车大江左,杖藜名山郭。清言穷理窟,私淑仰先觉。
况及大夫公,生世縻好爵。述德纪丰碑,山木工则度。
宛宛白下虹,剡剡翠螭襮。无双江夏姿,豫章元祐脚。
清标溢素羽,皦若离群鹤。翕然万里思,芝草焉用啄。
不食固不饥,风清九皋乐。回首汉廷偃,倒行竟前却。
疏广非甚贤,知止自宽绰。仆也畎亩中,讴歌以耕凿。
闻名三十载,交谊欣所托。鹏鴳各栖飞,萍蓬殊依泊。
天寒望古柏,孤翠几巉错。深期帝子都,仿像洞庭乐。
馀音今在无,大雅其寂寞。缅怀虞阁老,安问颇悠邈。
空花结翳业,不疗金篦膜。沧江落日远,一苇中流弱。
外史论文章,谭君口谔谔。语我盍赋诗,持赠勤有恪。
君家金华邻,冉冉仙意作。神光运草木,白石俱起跃。
摊书石间帙,洗