芳草平沙,斜阳远树,无情桃叶江头渡。醉来扶上木兰舟,将愁不去将人去。
薄劣东风,夭斜落絮,明朝重觅吹笙路。碧云红雨小楼空,春光已到销魂处。
平沙:旷野。将:送。
这是一首暮春送别词。上片写江头送别情景。扶醉登舟,人去之后,只有“愁”留了下来。下片写别后情景。落花飞絮,东风薄劣。春光将尽,人去楼空。全词凄婉缠绵,余意不尽。
驿卒争鸣鼓,舟人喜下桅。依然今日到,却似去年回。
岸黑秋涛缩,川红夕照开。君恩忘险阻,不觉畏途来。
今夜溪楼月,登临倍惘然。电光何处雨,风色欲秋天。
历历灯缘岸,依依笛起船。江湖归路渺,回首白鸥前。
海口潮初上,江流涌不行。大风生气势,烈日夺光晶。
鹢首来何驶,䲭夷怒未平。吴儿誇壮观,车马暮填城。
滦河东出水潆洄,叠坂层冈拥复开。金柱镇龙僧咒罢,玉舆驭象帝乘来。
中天星斗朝黄道,塞漠云山绕紫台。欲拟两京为赋颂,白头平子愧无才。
雪树生香满佩巾,紫霄最上集仙真。苔荒鹤迹浑无路,花暗笙声不见人。
瑶圃月寒通白晓,丹台云暖驻长春。莫教流水山前去,恐似桃源客问津。
大展三衣古道场,真人高拱殿中央。曼陀雨散天花落,薰陆烟生石乳香。
纚纚风雷飞讲舌,耽耽龙象绕禅床。师行不废宗雷社,会觅篮舆到上方。
爱此轻圆铁铸成,何须楚竹选孤生。年多化作青蛇色,夜静吹如彩凤声。
绣出碧花凝错落,冷含金气发铿清。最宜携向君山去,一听仙翁奏月明。
八十了公如古佛,禅心已久会真如。饭供南海浮来钵,经钞西天译后书。
持咒降龙秋雨歇,焚香迎客晚潮初。此生终拟依莲社,犹苦尘缘未破除。
山人底事缚微官,来对阑干首蓿盘。匣印少开经雨涩,箧衣多敝入秋寒。
劳生沙漠随征毂,入梦江湖有钓竿。歌罢中庭待明发,起看星汉正漫漫。