冻雀声中梅正花,春风入夜著山茶。怪来巧鸟多情思,白雪梢头醉绛霞。
露湿湘桃色更殷,枝头啼鸟晓风寒。数声隐隐穿花去,惆怅伤春人倚栏。
马上琵琶泪眼枯,黄云沙碛隔单于。从来妖艳倾人国,在汉何如远在胡。
未得看花入禁林,桥门深处曳青衿。九重已放依亲诏,半幅聊题惜别吟。
家在壶山烟树底,路归宁海水云浔。多情惟有溪头月,长照刘蕡爱国心。
看花同醉曲江春,眼底光阴几度新。金匮宝文曾载笔,白云亲舍奈劳人。
归装渺渺都门道,乡思迢迢楚水滨。谖草堂前谩回首,紫霄高处是枫宸。
黄冈只在楚江头,书剑怜君赋远游。岁晏乾坤双短鬓,日斜湘沔一孤舟。
春风讲道临芹水,夜月怀人上竹楼。北阁先生定相忆,应题尺楮慰穷愁。
文学推君第一科,紫金山色待经过。相看尽道故人少,欲别应愁芳草多。
列棘堂深新雨露,判花笔在足阳和。不知去住怀人地,秋水芙蓉隔几何。
歌罢骊驹更问程,老逢离别倍伤情。论交况是髫年故,结社须为晚岁盟。
蓬岛天连钟阜近,容台地并玉堂清。迂疏愿得从君后,欲挽仙舟且莫行。
此日湖山路,霜风玉树枝。顿成千古别,不尽百年悲。
丹桂秋香早,青灯夜影迟。严翁双涕泪,便是忆君时。
烧烛茅庐下,长吟思不迷。金盘落灰烬,清影照羁栖。
风度摇难定,更残刻渐低。西窗千古意,何夕重分题。