开辟何尝有此奇,为鸮未已复为鸱。山林城市百无幸,揖让征诛两不宜。
洪水竟淹洙泗脉,黄巾合驻尹王祠。可怜经籍销沉久,万卷只能供一炊。
忽听军声变楚歌,欃枪夜落凤凰坡。两川血雨送刘辟,五岭腥风走赵佗。
劫后琴书真有幸,花时莺燕已无多。青青不断伤离别,伫望春江可若何。
何事摩挲智伯头,晋阳风雨有深仇。相逢泚水休倾盖,莫到雍门又射钩。
世乱英雄皆混沌,劫来天地亦沉浮。雁声初过闻长啸,双剑峣峣一色秋。
艰难百战解征袍,昨夜乡心正郁陶。满引金尊还按剑,一天风雨读离骚。
秦淮浪打秣陵关,虎踞龙盘只等閒。春入扁舟肠断否,记曾醉看六朝山。
香尘一散逐天涯,波影依稀鬓影斜。明月重来应有泪,楼台何处问梨花。
忽惊西北临旷野,百里千里天光泻。俯视谷底群峰攒,方知我踏最高者。
峰顶忽如拜万佛,佛头嶷嶷高复下。山石之形为何形,灵犀怒猊撞奔马。
山石之色为何色,深青浓黝杂微赭。忽然翻作战斗状,拥盾持矛争相向。
兹山之奇无不有,亭亭仙人亸玉手。手手屈指指大地,四壁凹成蝌蚪字。
又如平沙插万刀,羽士罗拜高其尻。又如老人缀瘿瘤,既笑且咳曲其脰。
又如群蛙跳波内,上溯急流露其背。又如中坐伟丈夫,群儿环抱摩其颅。
又如毒虬凶且狡,厉角如刃触龙爪。又如高累鹦鹉卵,捏沙作峰峰不散。
又如雨湿千叠纸,卷之竖之偏复倚。千形亿态难具论,最西如屏山势尊。
神女无神山鬼喧,斸虎守门双虎蹲。虎啸呼风云气昏,轩然作势雨翻盆。
冲雨悄坐青枫根,赤牛白马空崩奔。色悸心摇震精魂,我时欲言声色吞,安能复知有乾坤。
河清自有时,吾生岂能待。适与冰霜会,坐惜江山改。
人禽气一杂,悠悠遂千载。所以鲁仲连,慨焉蹈东海。
北山吐白云,柏叶自青青。下有万里流,夜夜照秋星。
秋星一何瘦,江流一何腥。寂寞一声笛,夕阳影里听。
古人不可见,可见古人心。古人心如何,精坚比黄金。
或如嵩山高,或如江水深。山高水且深,一一托鸣琴。
为君从容弹,君听弦外音。