清酒为愁浇。梦影迢迢。阑干倚遍转无聊。忽见阶前双艳影,不觉魂销。
春事已花朝。脂粉香娇。更怜红线伴云翘。最好溶溶明月夜,银烛休烧。
花落花开,春长春短。游丝袅袅东风软。美人独立正无聊,往来凤子情偏眷。
芳草神迷,海棠梦暖。乱红如雨挥罗扇。愁他化作彩云归,却教飞入鹅溪绢。
偶逐闲鸥泛绿波。才听菱歌。又听莲歌。湖光雨后镜新磨。
山拥青螺。蒲展青罗。
风卷松声逸韵拖。似鼓云和。不见湘娥。眼前景物尽如它。
柳比双蛾。颊比新荷。
绿水芙蓉,羡幕府、诗才清绝。继玉茗、低吟红豆,高歌白雪。
北固西风供作赋,南徐画烛欣留客。泛烟波、听彻碧箫声,扬州月。
湖海恨,泥鸿迹。古今事,烟云灭。看江山如此,都归彩笔。
一卷龙光腾宝剑,千秋慧业传瑶笈。爇名香、浣手细披吟,心先折。
满地霜华,一庭月色,碧空万里无云。流光又尽,能不惜冰轮。
遥望广寒宫殿,锁葳蕤、清绝纤尘。多情甚,素娥青女,耐冷照愁人。
去年。当此际,萍飘蓬合,说剑论文。自西风别去,神返瑶京。
堪叹人间聚散,转轮与、皓魄三分。徘徊处,暗香浮动,梅影又横陈。
扑面江风,卷不尽、怒涛如雪。凭眺处、琉璃万顷,水天一色。
酾酒又添豪杰泪,燃犀漫照蛟龙窟。一星星、蟹屿与渔汀,凝寒碧。
千载梦,风花灭。六代事,渔樵说。只江流长往,销磨今昔。
锦缆牙樯空烂漫。暮蝉衰柳犹呜咽。笑儿家、几度学乘查,悲歌发。
瑶池春暖宴蟠桃。仙乐奏云璈。花种月姊无端甚,逞机锋、魔劫光招。
上苑群芳已放,山中棋子犹敲。
黄粱梦醒鬓萧萧。舟帆海天遥。异国神仙游历遍,老书生、清福能消。
才把奇花手植,谁知仙籍名标。
胸罗锦绣文如凤。才人合受名花供。三叠奏清平。春风鳌背行。
黄粱犹未熟。妙手传金粟。参透大乘禅。拈花一莞然。
柳絮帘栊春欲暮。极目天涯,那是春归路。紫燕黄莺啼不住。
似曾解得文通赋。
自浣蔷薇吟丽句。绿展芭蕉,邀我临怀素。无那吟怀消不去。
微云又漏催诗雨。
一叶轻航。向孤山深处,载酒寻芳。疏枝花缀雪,冷蕊玉霏香。
疑翠袖、映红妆。烂漫斗春光。步苍苔、未能轻别,生怕斜阳。
归来兀自难忘。怅诗魂蝶梦,不度潇湘。何堪连夕雨,更转九回肠。
人无寐、恨偏长。花露定飘扬。想广平、心同铁石,尚赋篇章。