子弟可不慎。
慎在选师友。
师友必良德。
中才可进诱。
年命在桑榆。
东岳与我期。
长短有常会。
迟速不得辞。
斗酒当为乐。
无为待来兹。
室广致凝阴。
台高来积阳。
奈何季世人。
侈靡在宫墙。
饰巧无穷极。
土木被朱光。
征求倾四海。
雅意犹未康。
下流不可处。
君子慎厥初。
名高不宿着。
易用受侵诬。
前者隳官去。
有人适我闾。
田家无所有。
酌醴焚枯鱼。
问我何功德。
三入承明庐。
所占于此土。
是谓仁智居。
文章不经国。
筐箧无尺书。
用等称才学。
往往见叹誉。
避席跪自陈。
贱子实空虚。
宋人遇周客。
惭媿靡所如。
人才不能备,各有偏短长。稽可小人中,便辟必知芒。
茫茫九州内,莫作帝者民。民有忠信行,莫非帝者臣。
太官有馀厨,大小无不卖。岂徒脯与糗,醯醢及盐豉。
洛水禁罾罟,鱼鳖不为殖。空令自相啖,吏民不得食。
丰隆赐美味,受嚼方呥呥。鹿鸣吐野华,独食有何甘。
苟欲娱耳目,快心乐腹肠。我躬不悦欢,安能虑死亡。
有酒流如川,有肉积如岑。