早缘服玉肌能白,不为薰衣骨亦香。
寒梅冲雪领春回,桃李纷纷趁脚来。
一点阳和无尽处,从头分与百花开。
梅花欲放绕溪行,隔水香来分外清。
拄杖过桥寻欲遍,竹林疎处数花明。
老年不著梅花眼,得见梅花子细看。
我不似梅梅似我,风流心事一般般。
朔风吹石裂,寒谷自春生。
根老香全古,花疏格转清。
园林千树秃,篱落一枝横。
佩芷兼怀玉,悠然见此兄。
衔命龙荒万里余,归寻水竹与同居。
早从洙泗传心学,晚辟包山教子书。
细草幽花香笔砚,清风明月满庭除。
一生宇宙皆春意,此乐颜鲁亦自如。
和靖风流百世长,吟魂依旧化幽芳。
已枯半树风烟古,才放一花天地香。
不肯面随春冷暖,只将影共月行藏。
悬知骨法清如计,传得仙人服玉方。
前生薝葡林中梦,到死旃檀国里香。
藓护苔封白玉柯,冱寒蓦地转阳和。任枯半树韵尤古,才放一花春已多。
神倩满庭明月写,香随隔水晚风过。古今真爱梅人少,愿祀诗家始祖何。
雪虐风饕铁石柯,终然疏瘦欠婆娑。清姿雅澹嫌霜粉,疏影横斜浸月波。
幽树百年浑未老,好春数点不须多。西湖处士风流远,善识花人更几何。