欲暮四风引客愁,十年如梦住他州。
故交零落谁知己,往事凄凉叹白头。
一纸音书灯下泪,满城砧杵月明秋。
早知世路风波险,只在山中煮石休。
溪水分流急,溪云带湿飞。
防饥童乞米,畏冷客添衣。
雨院碁声润,风窗烛影微。
终须待晴去,踏月夜深归。
手挥樵斧气如虹,几树寒烟一饷空。
午夜无依乌鹊冷,数声应恨月明中。
乌回山下寺,闲抱一琴游。
客路黄花晚,江城寒露秋。
持书谁送酒,怀古独凭楼。
想尔西风里,绕篱吟未休。
閒里身心得自如,春风茅屋燕向居。
松花满地溪云滑,一榻晴窗卧看书。
闲磨霜刃破银瓜,沉水香销日影斜。
吟客不来情思懒,晚风庭院落槐花。
此身拘不得,暮楚又朝吴。
故国几人在,三年一字无。
天风潮信急,江月雁声孤。
久不看明镜,年来有白须。
湖边春更好,别后费吟思。
载酒曾游处,忆君同醉时。
面风花落易,背日雪消迟。
早晚携琴去,山中与鹤期。
在家犹苦势,客路足应疲。
书剑果何地,江湖非旧时。
久晴苗欲雨,多病药如饴。
忆自分携后,知心更有谁。
江湖风浪恶,飘泊此依依。
白发亲俱老,深春人未归。
云留行李住,风遣落花飞。
强饮杯中物,芳心莫易违。