新营一榻养天和,独喜身闲鬓未皤。
药性不谙缘病少,花名惯识为吟多。
移书晒日防留蠹,写帖临池拟换鹅。
不到玉峰今两载,故人情味近如何。
矮屋过如斗样宽,闭门浑不受春寒。
海棠睡去梨花瘦,次第东风到牡丹。
一宫占断水中央,瘦竹添丁护短墙。
老鹳声中松子落,游鱼影里藕花香。
云房不雨琴常润,池阁无风榻自凉。
拟办隐心终老此,便须归与鹤商量。
倚栏吟未稳,把酒问溪山。
今日又添岁,一冬无此闲。
梅花依竹静,雪意避春悭。
次第灯期近,重逢一解颜。
几扣吟窗多不遇,识君虽久会君稀。
近闻行李担书去,添得明珠伴剑归。
开瓮酒香春绕屋,倚栏人醉月侵衣。
野夫别有观心法,不在深山独掩扉。
身披云衲瘦伶俜,一刺新添得寺名。
餐供未便趺足坐,诵经犹作读书志。
禅窗欲晚闻钟掩,吟履逢秋踏叶行。
应是千生修得到,几人头白尚无成。
不画梅花却画芦,自言家在个乡居。
当时恨不曾添雁,为带平安一纸书。
此心偶无事,君复叙离情。
江国多寒色,春风几日程。
雪添行李重,船逐浪花轻。
后夜应相忆,空山月正明。
此行不必话离愁,且举匏樽醉几筹。
天下岂无山可买,男儿当与国分忧。
剑辞星匣边风凛,船驾云帆海月流。
莫道读书无用处,读书方有用兵谋。
行李无多半是诗,买船兼载鹤同归。
思君晚泊吴江冷,风卷芦花几雁飞。