久喜房廊接,今成道路赊。明朝回首处,此地是天涯。
好觅凌霜质,仍须带雨栽。须知剖竹日,便是看松来。
一览断金集,再悲埋玉人。牙弦千古绝,珠泪万行新。
今古同嘉节,欢娱但异名。陶公缘绿醑,谢傅为苍生。
酒泛金英丽,诗通玉律清。何言辞物累,方系万人情。
白发添双鬓,空宫又一年。音书鸿不到,梦寐兔空悬。
地远星辰侧,天高雨露偏。圣期知有感,云海漫相连。
斗回山路掩皇州,二载欢娱一望休。
从此万重青嶂合,无因更得重回头。
商山半月雨漫漫,偶值新晴下七盘。
山似换来天似洗,可怜风日到长安。
自知年几偏应少,先把屠苏不让春。
倘更数年逢此日,还应惆怅羡他人。
十里莲塘路不赊,病来帘外是天涯。
烦君四句遥相寄,应得诗中便看花。
翠羽长将玉树期,偶然飞下肯多时。
翩翩一路岚阴晚,却入青葱宿旧枝。
索索凉风满树头,破窗残月五更秋。
病身归处吴江上,一寸心中万里愁。