凉夜竹堂虚,小睡匆匆醒。银漏无声月上阶,满地阑干影。
何处最知秋,风在梧桐井。不惜骖鸾弄玉箫,露湿衣裳冷。
樱笋园林绿暗,槐榆院落清和,年年高会引笙歌,戏彩人随燕贺。
一笑难逢身健,十分休惜颜酡。还将瓜枣送金荷,遍照金章满座。
闻道蓬壶重见时,瘦来全不耐风吹。
无端郤作尘间念,已被仙官圣得知。
金杯潋灩晓妆寒,国色天香胜牡丹。
白凤诏书来已暮,六宫铅粉半春阑。
紫薇金屋闭春阳,石竹山花却自芳。
莫道故情无觅处,领巾犹有隔生香。
阵阵轻寒细马骄,竹林茅店小帘招。
东风已绿南溪水,更染溪南万柳条。
官居数椽间,局促如瓮牖。
幸邻诗酒社,金薤对玉友。
真清廊庙器,伟望配山斗。
行当侍紫极,槐棘位三九。
馆舍有奇士,高文粲参首。
倡酬猥及我,双松压孤柳。
生活从冷淡,幸免誉与咎。
相从结此夏,何异归陇亩。
溪山四时佳,今日更奇绝。天公妙庄严,施此一川雪。
飞花浩如海,眩转塞空阔。水西万珠树,玉塔照银阙。
碧溪不受冻,长滩泻清咽。渔舟晚犹汎,樵檐寒未歇。
悬知画不到,未省诗能说。归来强搜句,冰砚冷于铁。
不知严夫子,迎门生暖热。梅香不可耐,但觉酒肠㷎。
密融花气动,茶泛乳膏发。宁辞春笋寒,为暖花瓷滑。
瞢腾画屏暖,唤起眼馀缬。笑我独何事,作此淡生活。
想像高唐赋,何如径排闼。
卫足保明哲,忘忧助欢娱。欣欣夏日永,媚我幽人庐。
小雨萧寒破晚晴,疏疏密密滴檐声。乌鸦盘舞黄云乱,早与商量雪意生。