染根得灵药,无时不春风。
倚阑与挂壁,相伴岁寒中。
客里仍哦对雨吟,夜来星月晓还阴。
空江十日无春事,船到衡阳柳色深。
展开阅读全文
四时变迁翻覆手,百卉于人亦何有?
骚客颠诗亦狂酒,强惜黄花爱重九。
少年习气似陶公,采采金英满衣袖。
携壶木末最关情,欹帽风前几搔首。
馋吻偏怜粽栗香,新衣不管囊萸臭。
贪将节物趁遨头,肯向宾筵称病叟。
如今衰飒悟空华,现在去来飞电走。
登临旧迹如梦断,觞咏故人多骨朽。
百年长短随隙驹,万化陈新直篘狗。
不堪把玩堪一笑,安用岁时歌拊缶。
家人亦复探新篘,插花洗醆为翁寿。
蒲团困坐眼慵开,莫把故情看老丑。
挽须儿女太痴生,更问今年有诗否。
莫把无言绝病根,病根深处是无言。
丈夫解却维摩缚,八字轰开不二门。
梅柳欲动风作难,行人意在飞鸿间。
一官远游门户弱,百岁上策身心闲。
胸次饶渠有廊庙,梦魂叵使无江山。
栽桃种杏须付我,已办铁锁迟公攀。
展开阅读全文
峡山狠无情,其下多丑石。
顽质贾憎垂,傀状发笑哑。
粗类坟坏黄,沉渍铁矢黑。
或如沟泥涴,或似冻壁坼。
堆疑聚廪粟,陊若坏城甓。
槎牙镂朽木,狼籍委柘骼。
礧砢包蠃蚌,淋漓锢铅锡。
纵文瓦沟垄,横叠衣摺襞。
鳞皴斧凿余,坎窞蹴踏力。
云何清淑气,孕此诡谲迹。
我本一丘壑,嗜石旧成癖。
端溪紫琳腴,洮河绿沉色。
阶册截肪腻,泗磬鸣球击。
嵌空太湖底,偶立韶江侧。
真阳锯千崖,营道铲寸碧。
倦游所阅多,未易一二籍。
朅来兹山下,刺眼昔未觌。
或云峡多材,奇秀郁以积。
绝代昭君村,惊世屈原宅。
东家两儿女,气足豪万国。
山石何重轻,奚暇更融液?
我亦味其言,作诗晓行客。
盆倾瓴建夜翻渠,绕屋蛙声一倍粗。
想见西堂浑不睡,明朝踏湿看菖蒲。
夕阳明远帆,高浪兀孤屿。
绵绵淮山来,闪闪沙鸟去。
落木两山家,炊烟南北渡。
眉伸击汰行,梦愕阻风处。
展开阅读全文
斗门贮净练,悬板淙惊雷。
黄沙古岸转,白屋飞檐开。
是间袤丈许,舳舻蔽川来。
千车拥孤隧,万马盘一坏。
蒿尾乱若雨,樯竿束如堆。
摧摧势排轧,汹汹声喧豗。
偪仄复偪仄,谁肯少徘徊!
传呼津吏至,弊盖凌高埃。
嗫嚅议讥征,叫怒不可裁。
吾观舟中子,一一皆可哀:
大为声利驱,小者饥寒催。
古今共来往,所得随飞灰。
我乃畸於人,胡为乎来哉?
獨樹喬松色,閒雲淡落暉。
新霜黄橘重,久雨翠梧稀。
暗雀呜還啄,高鸟定更飞。
敝貂猶故在,卒歲免無衣。