竹色侵晚帙,泉声漱嵌根。
试通丹灶路,应到老人村。
围野千山暑气昏,大峨烟霭亦缤纷。
玉峰忽起三千丈,应是兜罗世界云。
翳华销尽八窗明,雨竹风泉演妙声。
身世只今高几许?北峰浑共倚阑平。
天色无情淡,江声不断流。
古人愁不尽,留与後人愁!
展开阅读全文
夷陵至胸{月忍},复岭苦丝乱。
初程尚勇往,少日还季顿。
安得长剑挥,尽劖叠嶂断。
虽云北山愚,聊快南溟运。
此意竟萧索,劳歌谩凄曼。
日日望平陆,念念到彼岸。
人言束马险,但欠蟠龙峻。
摧颓强弩末,黾勉焚舟战。
譬如已偿逋,犹有未折券。
山根治晓装,峰顶寄朝饭。
稍脱蚓瘴染,还探虎窠翫。
性命乃可忧,筋力何足算
祝融峰下两逢春,雨宿风餐老病身。
莫笑五湖萍梗客,海边亦有未归人。
匀染十分艳绝,当年欲占春风。
晓起妆光沁粉,晚来醉面潮红。
夕阳槐影上帘钩,一枕清风梦昔游。
梦见钱塘春尽处,碧桃花谢水西流。
荒园萧瑟懒追随,舞燕啼莺各自私。
窗下日长多得睡,尊前花老不供诗。
吾衰久矣双蓬鬓,归去来兮一钓丝。
想见篱东春涨动,小舟无伴柳丝垂。
汗础经旬未肯乾,破窗随处有蜗涎。
祗今不耐春阴得,想见黄梅细雨天。