秋风一雁过,弯弓登西楼。臂弱弓不满,天高雁难求。
吁嗟流沙外,风雨何时休。三夜频梦君,焉知沉与浮。
况闻霍嫖姚,已拜万户侯。
浓露微霜菊正开,红梨紫栗共衔杯。云山百里头俱白,十五年间三度来。
茅屋青帘隔晚桥,白沙红树水迢迢。人生到底头如雪,莫管春风消不消。
老逢盗贼繁,俛尔度昏旭。萧萧数茎发,连月不暇沐。
昼常雨中餐,夜或林下宿。深惟昆冈上,谁辨石与玉。
茹珍盖糠籺,饮水即醽醁。相逢破肝胆,岂但皱眉目。
大宜适他所,采撷皆可蔌。朅来安且静,殆若立于独。
南风满窗檐,衣袂清不醭。梅实得调鼎,松明胜然烛。
顾此若蜗牛,壳中少涎足。故人意不满,蓬荜无乃辱。
置酒对榴花,誓将徙华屋。吾闻学仙者,随处武夷曲。
矧兹秋风近,白酒家有熟。虽无鱼羹饭,赖与盐齑粥。
驱车出都门,别酒忽在手。去国古所悲,况复失良友。
芃芃丘中麦,郁郁道傍柳。挥手从此辞,烟云黯回首。
霜风刮面冰如刀,持叉入江矜厥豪。投深中叉始一出,眼涩肤冻如红桃。
嗟尔得食亦稍稍,性命或与蛟龙遭。安得长叉一万丈,直向海中叉六鳌。
薄罗衫子金泥缝,困纤腰怯铢衣重。笑迎移步小兰丛,亸金翘玉凤。
娇多情脉脉,羞把同心撚弄。楚天云雨却相和,又入阳台梦。
一叶落,搴朱箔,此时景物正萧索。画楼月影寒,西风吹罗幕。
吹罗幕,往事思量著。
赏芳春,暖风飘箔。莺啼绿树,轻烟笼晚阁。杏桃红,
开繁萼。灵和殿,禁柳千行斜,金丝络。夏云多,
奇峰如削。纨扇动微凉,轻绡薄,梅雨霁,火云烁。
临水槛,永日逃繁暑,泛觥酌¤
露华浓,冷高梧,凋万叶。一霎晚风,蝉声新雨歇。
惜惜此光阴,如流水。东篱菊残时,叹萧索。繁阴积,
岁时暮,景难留。不觉朱颜失却,好容光。且且须呼宾友,
西园长宵。宴云谣,歌皓齿,且行乐。
野云闲带雨,林木静无风。
村落一溪外,民田四望中。