许我重来意甚真,山林城郭路由分。十年共忆青灯旧,一日相看白发新。
促席未衔杯里月,携镰先割陇头云。临流尽有西风便,杖屦终当逐后尘。
自是瀛洲第一人,玉浆麟脯几曾贫。想今尚秉千金帚,欲扫蓬莱海底尘。
没马尘埃白昼驰,人生得似此翁稀。西风墙竹疏疏雨,短帽长髯百衲衣。
斜窗半夜月娟娟,宿火添香独自眠。忽梦浔州祝经历,满头如雪坐空船。
檐头鸟影案头蝇,鹅鸭沟渠渐渐腥。想见高人延客罢,披衣岸帻坐寒青。
相思不见最愁予,奈此村醪尽可沽。安得片帆风色顺,一时飞过洞庭湖。
美人不可见,烟雨一登楼。隔岸谁家竹,娟娟不解愁。
晒网夕阳斜,携壶入荻花。平生误识字,恨不作渔家。
沙头烟际挹征襟,嚼尽梅花出短吟。乡党又成千里别,功名聊尽百年心。
东南形势风流远,吴晋山河苍莽深。此去吟边有高迈,客樽应与尔同斟。
疲马常思捲旆旌,如何处处尚屯兵?为邦喜有汉三杰,习礼惭无鲁两生。
虽觉风沙成昼晦,终期河汉向秋明。买牛负耒归乡里,没齿箪瓢亦已荣。