宜春亭子面湖西,城上山光扫黛齐。飞翠恰沾东角柳,笼阴浑带北门堤。
淡烟染杂浓浓露,双燕穿陪如梦难寻巷与坊,旧游半系故人肠。
驱车欲去惊寒食,走马归来已夕阳。镜照未尝眉皱敛,泥沾曾不絮颠狂。
净瓶只合皈无尽,洒作春空露水香。
圣庙忠节襄平公,公所撰书惜未见,公自作歌蒙难中。
维时十有二年癸丑冬,三桂叛,延龄从。广西巡抚铁男子,御衣赐著何从容。
遗之大帽发冲怒,沥血缒城达三疏。自经不得又复引佩刀,镇粤公能邀一顾。
囚首排阊击笏楼,疾风授命乌金铺。阖门百口视如归,白日青磷莽回互。
拘囚方四年,幽愤草圣传。钩摹十二帙,《草字杂礼》无斯全。
斯非皇象《急就篇》,又岂浮屠永素能专前。正书况释顾姬笔,姬亦从公奋死归于天。
呜呼瘗骨处,广福寺,黑塔村,碑御制,抚蛮灭寇,将军又死傅弘烈,巡远双忠祠八柱。
宪皇恤先臣,庙入昭忠仍谕祭。本朝元气极盛诸公生。
淋漓颈血为君父,亦既青史名其名。君不见以炭画壁范忠贞。
舵行逐峰转,屡转为逆风。峰峰当面起,隐隐疑水穷。
来帆掠峰出,风力云气中。我船送柔橹,缓与江流东。
浪花风斗激,绿散何迷濛。上瞻峰影仄,澹落阳光红。
岭松苍且深,滩石净以黑。喔喔一鸡高,人家负崖仄。
地力尽岂余,活身随钓弋。终宵听江声,终岁见江色。
门前笭箵收,舍后罻罗即。晴雨出何之,东西翠成塞。
客如掬水尝,劳生此应息。
雪滩雾初豁,风利已临泷。连山夹岸去,中有碧玉江。
山根互开阖,江势随之撞。纤纤被岸草,安知非蓠茳。
人行出鸟道,我饭依鱼矼。弱烟炊不起,响绝前村厖。
黄华趋欲止,翠峦卓且崇。隔江峭壁面,定窟释子宫。
天晴鸟唤侣,屋敞林环丛。仰焉石骨秀,百亿秋芙蓉。
净土忆开院,岁晚回其踪。妙明知徙塔,色相火一红。
我客谁则主,歌欤牧牛翁。西堂月初白,杵杵三更钟。
上与山响答,下与江声通。
三更好梦难,万里新愁独。杜甫祠前江,薛涛井上竹。
识字识忠孝,疗贫难复难。儿时余橐叶,泪落忍重看。
祋祤城西日下舂,范公书院客相从。曲池短彴萍初合,新笋空阶藓半封。
檐扫蜘蛛怜独结,栏扶芍药咒迟秾。待人翟道迥鞭近,破戒何妨劝玉钟。
功业汾阳只等闲,嗟公忧国鬓双斑。君恩郁郁通天带,里社青青少华山。
魏野有诗传北使,竹林遗庙向人间。靖康若主澶渊策,何至蒙尘遂不还。