志士惜流光,游子念长道。流光如奔霆,长路漫浩浩。
饥人忽梦饱,百忧悉倾倒。真妄安足论,荣名以为宝。
春云弄月黄金丝,春山草木皆仙姿。
松根对坐日西夕,群峰当前列青壁。
铿铿虚壑含古音,静听宛是商山吟。
洞石微开月当户,剪水弦冰心手语。
神仙不可学,愿学长不死。
学诗如学仙,吞霞洁尘滓。
渚花流水香,烟霏暮山紫。
凉颸入修竹,一笑鸣绿绮。
淡烟衰草雨丝丝,小醉微吟倒接篱。
吟到水西云影北,莞然一笑已无诗。
雨漂窗纸湿成瑕,风历瓷瓶卧枕沙。
晓起无悰饧粥冷,自添新水救梨花。
水殿风清急景斜,灵君初下五云车。
碧罗宝扇双题字,记是谁人咏落花。
吴姬凌寒吹玉笛,手强误作迟迟声。
却来抛眼调行客,中有二月东风情。
东风二月杨花满,伯劳朝啼芳思乱。
狭斜绣毂易为愁,解后相逢莫肠断。
不见瓮天人,但见石上字。
谁能负瓮去,夺我寥天思。
瓮破奚有余,瓮在奚不足。
吟作瓮天辞,摩挲石苔绿。
松梢凉露警孤鹤,潭面北风蟠老蛟。
蛟老涎腥波浪恶,独吟碎月看松梢。
数日东风欺病骨,侵凌晓色作轻寒。
客来坐久无谈柄,共看游丝上井栏。