剪去旧蒿莱,开亭养圣胎。闭开虚室白,隐几寸心灰。
月上池浮露,风生竹扫苔。悠悠奔竞者,何处问丹台。
二月又将半,闲居兴若何。芳菲殊未赏,泥泞阻相过。
华砌饶苔藓,柴门长薜萝。韶颜须自惜,随分乐天和。
采药山中去,扳跻不觉赊。深源无俗迹,满地是灵芽。
岩迥阴留雪,溪澄净见沙。可怜名利客,应笑此生涯。
烈士感秋兴,高吟击太阿。功名辜壮志,岁月叹流波。
永巷蛩初响,荒阶叶渐多。灵槎如可约,从此泛银河。
为爱方池净,危亭此构新。寒光摇玉鉴,晴色戏金鳞。
月上骊宫晓,莲开水府春。主人能息虑,四座绝风尘。
生涯何所有,满砌植琳琅。瘦影碎秋月,健梢横晓霜。
且从喧鸟雀,终待集鸾凰。吟绕都忘却,谁知此兴长。
瑶幢真胜概,晦迹一禅翁。语默呈心印,纵横振祖风。
昼闲人事外,夜静月华中。若问春来意,松青百卉红。
高阁倚斜阳,登临觉倍凉。残蝉空自咽,归燕为谁忙。
蔽日云头猛,沿山雨脚长。竹村溪上影,彷佛似潇湘。
暌违虽未久,南走梦魂多。客路随飘梗,年光叹掷梭。
叶凋隋苑树,风走洞庭波。旧约龙山会,归来赴若何。
晚凉思远眺,策杖出松林。车马自来往,路岐横古今。
商飙未落叶,永巷已鸣砧。自笑眠云客,因时感激深。