性僻少知已,惟君日往还。听琴怜寂静,赊酒笑艰难。
俗眼从他白,吾侪且任闲。生涯人莫问,到处有云山。
雨过浮山好,无如袭庆斋。主人操大雅,楼阁俯苍崖。
槛碧摇新柳,庭黄发嫩槐。登临诗酒兴,此际与谁偕。
自在远游去,闲门谁见过。援琴空转轸,对酒不成歌。
秋景生新桂,凉风撼败荷。天涯谁是侣,岁暮莫蹉跎。
晚吹生丛竹,凄凉又半秋。年华惊倏忽,人事觉淹留。
林噪残蝉急,山光暮雨收。登临将眺望,烟雾闭层楼。
匡山胜概昔贤钦,今日多君复访寻。李白书堂萤自照,乐天掸室月空临。
涧松岩桧当年色,雾鹤霜猿此际音。莫对他山忘故里,武夷秋晚洞云深。
竹洞新开碧玉林,径幽疑入五华深。夜筛明月一天静,昼拥青云四座阴。
剪杖伫看雷雨化,迎风时听凤凰吟。烟霞不用重关闭,尘俗谁能此访寻。
地水火风,强名四大。迷荡真源,种种憎爱。咄哉憨痴,会即便会。
云散月明,朗同沙界。