烽烟何处散幽忡,共向幽居访桂丛。繁影阶移青竹日,微凉池泛绿荷风。
閒看世事浮云外,老寄诗名浊酒中。试问当筵词赋客,清才谁复似卢鸿。
华馆淹留歌伐木,孤城砧杵度新鸿。客谈半夜当筵月,谁共明朝落帽风。
云谷秋深泉更白,天湖霜冷叶初红。烟霞十里期难赴,雅约何年得再同。
幽人畏人知,深闺独闭时。莫令秋月入,照见妾空帷。
旌旗海上飐寒烟,南北伤心有岁年。莫道少陵多涕泪,鼓鼙今日是秦川。
簌簌寒风霜满林,数株疏柳暮烟沉。黄河日夜波声急,不似思乡一片心。
物候半春色,飞花带雨愁。重杨千叶密,独鸟一声幽。
简出缘多病,忘机久狎鸥。十年空落落,万事只悠悠。
身贱谁青眼,时危自白头。干戈横郡郭,生计且渔舟。
偃蹇功名薄,蹉跎岁月流。朋游多赤牍,吾道合沧洲。
价远黄金骏,歌还白石牛。言寻商岭曲,行问富春裘。
雪调偏难和,明珠耻暗投。泥涂宁久辱,晚岁感能收。
山月扬清光,照我芙蓉裳。娟娟如故国,游子滞他乡。
他乡见月心独苦,正是家人望游子。衡岳峰头断雁群,扶胥浦口沉双鲤。
庭前老母白发稀,日日倚门望子归。燕京九月严霜候,应念羁人未授衣。
严霜昨夜掩苍苔,竹院萧然一径开。持律欲寻支遁去,谈禅真为戴颙来。
花宫日落催寒磬,莲社人归问酒杯。吟眺已忘山路远,兴随烟月放歌回。
粤王楼阁引飞峦,别苑离宫草树残。正朔已非秦日月,朝台犹忆汉衣冠。
风生禾黍樵歌歇,秋入关河夜柝寒。閒倚青萍时极目,不知何处是长安。
兰桨乘流泛,偏怜萍梗踪。鸿鸣寒碛月,霜送夜船钟。
交岂时情改,年惊伏腊逢。分襟在明发,何地更相从。