家园欢赏处,卉木正欣然。节序逢人日,生全荷母天。
赁舂非庑下,戏綵且堂前。岂薄毛生檄,儿孙解种田。
天涯惊巧夕,乡国兴情增。旅食同僧饭,翻经借佛灯。
高梧初索莫,西岭转崚嶒。羞涩囊空尽,何堪在五陵。
物候催残暑,飘零得旧游。双星河汉夕,一叶蓟门秋。
缮性依禅室,归心忆钓舟。绮纨非所好,宁敢傲王侯。
岁晏离心苦,含情对绮筵。尊开南至日,帆送北征船。
鸿雁江天杳,梅花驿路妍。分襟从此去,心折五云边。
延益开轩待,清歌爱客听。馀寒犹腊雪,疏树带春星。
世事堪长啸,才名忌独醒。美人期不至,明月自中庭。
桂薪怜上国,瓢笠访东林。阅树知僧腊,拈花见佛心。
素书犹未授,白发忽相侵。已悟无生理,微官任陆沉。
愁病思朋好,言从河朔游。闭门烟水阔,远树暮云稠。
岸帻初逢夏,披襟恍似秋。著书穷亦得,岂为赁舂留。
南国川原几变更,三杯长啸不胜情。蓬蒿半掩刘王坞,山水犹盘陆贾城。
海寺晚风传梵呗,石门斜日送江声。登临不用嗟殊代,翡翠明珠属汉京。
熬峰重访长公祠,离思深凭酒一卮。台上千金招骏足,云边五色映龙池。
梅关传舍闻鸡早,彭蠡秋风过雁迟。别后草堂应入梦,音书何日慰吾思。
洲边新筑钓鱼台,菡萏蒹葭两岸回。一自松楸承雨露,即从廷陛乞归来。
竹林清咏怜余后,菊径芳樽待客开。自昔江湖多恋阙,好从北极望蓬莱。