献书此日出神州,残雪飞花满敝裘。万里归心悬白发,三年离恨忆沧洲。
驱驰南北成多病,感慨烽烟欲倦游。何处买山堪寄傲,丹砂吾拟问罗浮。
摇落离群思不胜,美人遥隔暮云层。梦回双杵孤城月,愁入寒窗独夜灯。
黄菊秋深应送酒,白莲何处共寻僧。龙山此日重阳近,杖屦从君更一登。
高楼独上海天长,枫叶芦花自水方。一夜新凉催白雁,几家残杵隐清霜。
才名落落心难系,世事悠悠鬓易苍。南国只今频羽檄,可堪鼙鼓满渔阳。
辛苦驱驰瘴海滨,逢厓遗恨欲沾巾。田家义士宁臣汉,鲁仲高风不帝秦。
井澳旌旗空落日,平章波浪尚愁人。千秋喷薄淩霄汉,犹是英雄气未申。
祥兴国脉仅奄奄,海上奔亡自景炎。万里何人归马革,九渊无地挽龙髯。
心存死难应千折,事去焚香更一拈。尽瘁共怜三相国,慈元依旧对宸严。
岞崿高且长,云霞带修陆。间有神仙人,悠然在空谷。
高视轹今古,修词媲坟竹。中年结冥契,遐音赠金玉。
侧身日长望,戚戚转颦蹙。兴言欲奋飞,沉吟徒踯躅。
庭前有芳兰,绿叶散清馥。白露已成霜,灼灼黄金菊。
采之遗所思,将以写心曲。路远莫能致,馨香自结束。
轩车不可驱,四顾成局促。出门见飞鸿,掩洟缄尺牍。
愿为云端月,流照入君屋。