数里缘山不厌难,为寻真诀问黄冠。苔铺翠点仙桥滑,
松织香梢古道寒。昼傍绿畦薅嫩玉,夜开红灶撚新丹。
钟声已断泉声在,风动茅花月满坛。
休将如意辩真空,吹尽天花任晓风。共看玉蟾三皎洁,
独悬金锡一玲珑。岩间松桂秋烟白,江上楼台晚日红。
依旧曹溪念经处,野泉声在草堂东。
寓居无不在天涯,莫恨秦关道路赊。缭绕城边山是蜀,
弯环门外水名巴。黄头卷席宾初散,白鼻嘶风日欲斜。
何处一声金磬发,古松南畔有僧家。
铜梁剑阁几区区,十上探珠不见珠。卞玉影沈沙草暗,
骅骝声断陇城孤。入关词客秋怀友,出户孀妻晓望夫。
吴水楚山千万里,旅魂归到故乡无。
寻得仙家不姓梅,马嘶人语出尘埃。竹和庭上春烟动,
花带溪头晓露开。绕岸白云终日在,傍松黄鹤有时来。
何年亦作围棋伴,一到松间醉一回。
不信最清旷,及来愁已空。数点石泉雨,一溪霜叶风。
业在有山处,道成无事中。酌尽一尊酒,病夫颜亦红。