与君相送到葫芦,酒在葫芦不用沽。共饮一杯辞别去,君行西出故人无。
文彩彬彬翠黛鲜,品流未让百禽先。休言筋骨非为贵,且道皮毛也值钱。
山外平湖水接天,渔竿放下又耕田。相过暇日多贤达,诗酒优游忘岁年。
幽居新筑海山头,树拥芳村翠欲流。好景坐看潮落处,钓船渔沪满沙洲。
风俗年来流又流,中流砥柱赖吾俦。于今又作银花涌,礼义何时得转头。
海南村老非真村,家能识字里能文。读书大意破《论》《孟》,险夷巧拙知区分。
得钱只欲买书读,不置田庐遗子孙。祝融司天霜不杀,四时雨露皆春温。
禾收两熟杂粳糯,仓积穜稑多如云。木奴大者十馀种,半花半实充林园。
族属姻娅无远迩,岁时壶榼通温存。水行乘舟陆乘马,巾服雍容礼义敦。
况有童奴可将命,幸无徭役相劳烦。采钓芳鲜随意出,海中为乐难具论。
养高花下酒一樽,无事足不蹑公门。心有馀宁形亦逸,海南村老非真村。
卜筑葫芦境最幽,竹篱茅舍似荑莤。身多暇日琴随鹤,意得当年剑换牛。
泉石愿依山作主,簪缨不羡世封侯。头因无事齐齐白,直是罗浮隐者流。
枉尺何劳计直寻,一官尝抱旧儒巾。时当岁晏芳心歇,风入高秋病骨侵。
圣主独怜章累上,列卿同赆酒频斟。投簪莫讶归来早,倦鸟惟应恋故林。
德星南斗聚光华,文物衣冠耸故家。鱼兔叠班唐使节,楼台相望汉宫衙。
阜康自拟唐贞观,习尚相高晋永嘉。聊乐不劳方外去,七洲烟月浩无涯。
黉馆群游并俊华,书香半袭旧儒家。芝兰尚友颜回室,葩萼争雄宋玉衙。
席上珍藏光发越,胸中道富乐肥嘉。白袍自破天荒后,秋鹗尝飞岭外涯。